De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio P9r]
| |
2 Wel sulcke, die geen ongelijck en doet
Aen yemant, maer in Godes rechte wegen
Geduerichlijck laet treden synen voet.
Ghy hebt belast, dat yder sy genegen
Te houden u bevelen allegaer,
En datmen die beware wel ter degen.
3 Och, dat doch mijnen wech gerichtet waer
Na uwe wet, gelijck het my betamet,
Dat ick niet af en weecke hier noch daer!
Dan soude ick zijn nimmermeer beschamet,
Als u bevel ick soude mercken aen,
En al mijn doen daer nae sou zijn geramet.
4 Ghy sult van my, o Heere, prijs ontfaen
Wt een reyn hert, als ick ben onderwesen
Van u gebot dat eeuwich sal bestaen.
Wat ghy beveelt wil ick met rechter vreesen
Aennemen, maer ick roep u vierich aen,
Wilt niet te lang dus verre van my wesen.
| |
Beth. ij.5 Hoe sal een jonc-man onbevlecket gaen
In synen wech? wanneer hy hem sal dragen
Na uwes woorts godsalige vermaen.
Ick soec u met een yverich na-vragen:
Dies bid ick u en laet my nimmermeer
Afdwalen van u goddelijck behagen.
6 In mijn gemoet verborgen is, o Heer,
| |
[Folio P9v]
| |
V woort, het welc ic niet wil overtreden,
Maer trouwelijck nae-volgen uwe leer.
V grooten naem is weert te zijn beleden,
En over al met roem te zijn vermeld't.
Leert my verstaen u rechten ende seden.
7 Ick hebbe met mijn lippen na-vertelt
De wetten, Heer, gegaen uyt uwen monde,
En geen van al uyt mijnen sin gestelt.
In mijn verdriet ick my meer troosten conde
Heer in u woort, als in des werelts schat,
Waer in ick nooyt oprechte vreucht en vonde.
8 V reyn gebot aendachtich ick bevat
In mijn gemoet, en wil geduerich haken
Onstraffelijck te gaen in uwen pat.
V heylsaem woort alleen my can vermaken,
De reden die ghy tot my hebt gesecht
Sal nimmermeer wt mijn gedachte raken.
| |
Gimel. iij.9 Bewijset u genaed' aen uwen knecht,
Op dat ick mach tot uwer eere leven
En wel bewaren u gebot oprecht.
Ontdeckt mijn duyster' oogen, wilt my geven
Een claer gesicht, dat ic aenschouwen can
De wonderen der wet van u beschreven.
10 Ick ben voorwaer op aerden een vremt man,
Wilt mijn gemoet door u bevelen stichten.
| |
[Folio P10r]
| |
En laet my nooyt berovet zijn daer van.
Mijn ziel verlangt, dat ghyse comt verlichten,
Van tijt tot tijt, haer gevende 'tverstant
Van alle u rechtveerdige gerichten.
11 Met uwen vloec ghy t'eenemael verban't
De stoute, die van u geboden wijcken,
Al zijnse schoon in een verheven stant.
Voor schand' en spot wilt my genadichlijcken
Behoeden, want tot u getuygenis
Heb ick mijn lust geduerichlijck doen blijcken.
12 Wanneer den raet der groote vorsten is
Vergadert, die my smadich tegen-spreken
Soo denck ic aen u woorden vast en wis.
Voor mijn vermaec alleenlijc ic die reken.
Sy geven my in mijne tegenheyt
Een goeden raet die my nooyt heeft besweken.
| |
Daleth. iiij.13 Ick cleef aent stof, als waer ick nee'rgeleyt
Int duyster graf, maeckt my door u vermogen
Weer levend', als ghy my hebt toegeseyt.
Ick hebbe, Heer, gestellet voor u ogen
Mijn wegen, en ghy hoordet mijn begeer.
Laet uwe wet my nimmer zijn onttogen.
14 Doet my verstaen den wech van uwe leer,
| |
[Folio P10v]
| |
Op dat ick mach u wonderen betrachten,
En daer van melding' doen tot uwer eer.
Mijn ziele smelt, ick moet van rou versmachten,
Richt my doch op, en met u woort, o God,
Wilt goedichlijc mijn droefenis versachten.
15 Wendt van my af den valschen wech, en tot
V heylsaem woort wilt neygen mijne ooren.
Dat ick met lust volbrenge u gebot.
Ick heb den wech der waerheyt uytvercoren,
En sie op u bevelen t'aller tijt,
Geeft dat ic die mach ernstelijc na-sporen.
16 Dewijl ic dan met een so grooten vlijt
Heb uwe wet omhelset en bewaret,
Van schaemte doch, o Heere, my bevrijt.
Ick sal den wech dien ghy my hebt verclaret
In-loopen, als ghy, Heere, mijn gemoet
Ontsloten hebt dat nu soo is beswaret.
| |
He. v.17 Leert my den wech dien ick betreden moet
Ten eynde toe volstandelijck bewaren,
Soo sal daer van niet wijcken mijnen voet.
Maeckt mijn verstant in uwe wet ervaren.
Want om u woort te wesen onderdaen
Van herten-gront, sal ick geen moeyte sparen.
| |
[Folio P11r]
| |
18 Geleydet my, maeckt dat ick recht mach gaen
Soo lang' ick leef op alle uwe paden.
Want mijn vermaec heb ick alleen daer aen.
Beweecht mijn hert, en wilt het recht beraden
Tot u gebot; maer neyget het doch niet
Ter giericheyt die niet is om versaden.
19 Wendt af mijn oog', op datse niet en siet
Na ydelheyt. geeft my, o Heer, het leven
Door 't woort het welck uyt uwen monde vliett.
Wilt de beloft voor langen tijt gegeven
Aen uwen knecht bevestigen, want hy
In uwe vrees' is trouwelick gebleven.
20 Den fellen smaet wilt keeren doch van my
Daer voor ick schrick. want u gerechticheden
Syn heel volmaeckt en aller smetten vry.
Ick heb een lust, o Heer, tot uwe seden,
Laet my van u ten leven zijn geleydt
Door u gebot twelck staet in recht en reden.
| |
Vau. vj.21 Sendt over my u goedertierentheyt,
En in gevaer verleent my, Heer genadich,
Het heyl het welck ghy my hebt toegeseyt.
Op dat ic hen die my bespotten smadich
| |
[Folio P11v]
| |
Antwoorden mach. want in dees droeve stond'
Staet al mijn troost op u beloft gestadich.
22 Wilt nimmermeer, o God, van mijnen mont
Het heylsaem woort der waerheyt af doen wijcken,
Want mijne hoop heb ic daer op gegront.
Soo sal ick uwe wet geduerichlijcken
Bewaren, en met ongemeene vlijt
Tot u gebot mijn liefde laten blijcken.
23 Dan sal ick gaen van alle dwang' bevrijdt
Op ruyme straet, om dat ick u bevelen
Heb opgesocht, en my daer in verblijdt.
'tEn sal my nooyt, o groote God, vervelen
Voor coningen te roemen uwe leer
Die ick uyt schaemt' aen niemant wil verhelen.
24 Alsdan sal zijn in uwe wet, o Heer,
Het reyn vermaec van alle mijn gedachten,
Want boven al strect daer toe mijn begeer.
Ick breyde uyt mijn handen, om te wachten
Op u gebot, want ick bemin het recht
Het welck ick steeds met yver wil betrachten.
| |
Zain. vij.25 Gedenckt des woorts gedaen aen uwen knecht.
| |
[Folio P12r]
| |
Want, Heer, ghy maeckt dat alle mijn vertrouwen
Staet op hetgeen ghy my hebt toegesecht.
Het is mijn troost als 'therte wil verflouwen,
Het geeft my licht en leven, o mijn God,
Wanneer ick ben int uyterste benouwen.
26 Der stouten mont my dickwils heeft bespot,
Maer mijnen voet, om hare woorden prachtich,
En wijcket niet, o Heer, van u gebot.
Ic ben alsdan der oordeelen indachtich
Die ghy van ouden tijden hebt gedaen.
Die troosten my in al mijn lijden clachtich.
27 Ick ben beroert, een schrick my heeft omvaen
Als ickse sie die u geboden haten
En sonder schroom verkeerde paden gaen.
Van mijn gedicht de liefelijcke maten
Wt uwe wet heb ick by een gebracht
Ter plaetsen daer ick vremt was en verlaten.
28 Aen uwen naem denck ick den stillen nacht,
En, om u wet volstandich te beleven,
Houd' ick u woort altijt in mijn gedacht.
Dees sorge my soo vast is by gebleven
Dewijl ick met een yverich gemoet
Om u gebot te houden ben gedreven.
| |
[Folio P12v]
| |
Chet. viij.29 De Heere is mijn erfdeel en mijn goet.
Ic heb geseyt dat ick steeds wil bewaren
V woorden met een ongeveynsde boet.
Mijn hoochste vlijt en sal ick nimmer sparen
Te bidden, dat aen my u goedicheyt
Na u beloft ghy willet openbaren.
30 Ic heb in ernst mijn wegen overleyt,
En alletijt gekeeret mijne gangen
Om van u woort te weten het bescheyt:
Ick hebbe my gehaest met groot verlangen
En niet vertraecht, dat ick de reyne wet
Mocht houden, die ic van u heb ontfangen.
31 Der boosen hoop heeft my met quaet opset
Berooft, doch u bevel in al mijn schade
Vergat ick nooyt, maer heb daer op gelet.
Ick rijse inden midder-nacht seer spade,
Op dat ick u insettingen vertel,
Die suyver zijn en vry van allen quade.
32 Ick ben en blijf een trouwe metgesel
Van die u met geneygde herten vreesen,
En neerstich zijn te houden u bevel.
De aerde is en sal gestadich wesen
Vervullet met u goetheyt. leeret my
V woort, het welck mijn ziele can genesen.
| |
[Folio Q1r]
| |
Teth. ix.33 Aen uwen knecht tot noch toe hebbet ghy
Veel goets gedaen, en soo volbracht, o Heere,
V woort, 'twelck ick stantvastelijck bely.
Geeft my voortaen van u gesonde leere
Het recht verstant; want ick tot aller tijt
Geloov' u wet, en houde die in eere.
34 Eer ick, o God, van u was gecastijt
Was ick verdwaelt in velerley omwegen,
Maer nu houd' ick u woort met hoochster vlijt.
Ghy zijt geheel tot goedicheyt genegen.
En latet my het stichtelijck vermaen
Van u gebot doch nimmer zijn verswegen.
35 Met valschen clap vind' ic my overlaen
Van't boose volc, verwaent en leugenachtich.
Noch sal u wet uyt mijnen sin niet gaen.
Haer hert is vet, haer wesen groots en prachtich.
Maer mijnen troost en alle mijne vreucht
Sal stedes zijn in uwe wet waerachtich.
36 Geen meerder goet, Heer, ghy my geven meucht
Dan dat gy my vernedert en maect cleyne,
Op dat ic leer godvreesentheyt en deucht.
De wet uws monts veel heerlijcker ick meyne
| |
[Folio Q1v]
| |
Voor my te zijn, als gout en silver beyd'
In grooter somm' en boven maten reyne.
| |
Iod. x.37 V handen, Heer, my hebben toe-bereydt.
Wilt my verstant en een goet oordeel geven
Te vaten 'tgeen ghy my hebt opgeleyt.
Dan sullen sy die in u vreese leven
My siende, haer verblijden, dat ick by
V heylsaem woort volstandich ben gebleven.
38 Dat u gericht is suyver, ick bely,
Ick weet oock wel, dat ghy trouhertichlijcken
Hebt uwe straf geoeffenet aen my.
Laet aen u knecht voortaen u sonste blijcken
Tot synen troost, nae u beloftenis
Wiens waerheyt niet can wanckelen noch wijcken.
39 V goetheyt maec my seker en gewis,
Op dat ick leef. want in u rechte leere
Al mijn vermaeck en vreucht gelegen is.
Het trotse volck doet vallen in oneere
tWelck my verdruckt met snoode leugentael,
Want ick betracht al u geboden, Heere.
40 Laet sulcke tot my comen altemael
Die u, o God, uyt reyner liefde vreesen,
En kennen van u wetten het verhael.
Geeft dat mijn hert mach oprecht voor u wesen:
| |
[Folio Q2r]
| |
Op dat ick van de boose niet belacht
Noch mijnen naem by yder zy mispresen.
| |
Caph. xj.41 Mijn ziel is schier besweken en versmacht
Terwijl ick na u salicheyt verbeydde,
Want nae u woort heb ick seer lang' gewacht.
Mijn oogen zijn besweken alle-beyde
Terwijl ick sucht nae u beloftenis,
En roep, o Heer, vertroost my eer ick scheyde.
42 Gelijck een sac mijn vel gecrompen is
Die inden rooc een tijtlanc heeft gehangen,
Doch ick gedenck aen u woort waer en wis.
Is noch den tijt mijns lijdens niet vergangen?
Wanneer sult ghy eens doen rechtvaerdich recht
Aen hem die my poocht listelijc te vangen?
43 Den stouten hoop soeckt stadich uwen knecht
Te storten nee'r. dies sy my putten graven:
'tWelc niet en is na 'tgeen gy hebt gesegt
V woort is waer; maer mijn vervolgers draven
Na mijnen val, door leugen en gewelt.
Met uwe hulp en troost wilt my begaven.
44 Sy hebben my soo bitterlijc gequelt,
| |
[Folio Q2v]
| |
Dat ic schier was vernieticht op de aerde.
Doch heb ic nooyt u woort te rug' gestelt.
Geeft my weerom, o Heer, met sneller vaerde
Het leven; dat ick hertelijck voortaen
'tGetuygenis uws mondes houd' in waerde.
| |
Lamed. xij.45 Soo lange als den hemel sal bestaen
Sal ooc u woort onfeylbaerlijc beclijven,
Geen deel daer van en can verloren gaen.
Gelijc de aerd' moet onbeweget blijven
Soo blijvet van geslachte tot geslacht
V waerheyt die ghy ons hebt doen beschrijven.
46 De werelt staet in wesen, en verwacht
Den last die 't u behaget haer te geven.
Al watter is gehoorsaemt uwe macht.
Had uwe wet niet uyt mijn hert gedreven
De droefenis, soo ware rechte-voort
In treuricheyt vernietiget mijn leven.
47 'tGebot hetwelc ic van u heb gehoort
Daer wil ic mijn gedachten niet afwenden,
Want ghy brengt my int leven door u woort.
V hoor ick toe: wilt my u hulpe senden.
Want uwe wet soeck ick met aller vlijt,
En mijnen lust daer toe sal nimmer enden.
48 De boose loert op my door haet en nijt,
| |
[Folio Q3r]
| |
Om my, indien hy conde, te verscheuren.
Maer ick heb acht op uwe wet altijt.
In alle ding' een eynde can ic speuren:
Maer pael noch eynd' o heerscher, is geset
Voor 't groot begrijp van uwe willekeuren.
| |
Mem. xiij.49 O Heer hoe lief heb ick u reyne wet!
Ick voel daer in mijn sinnen heel ontbranden.
Den gantschen dach bemoey ic my daer met.
Sy maket, dat ick alle mijn vyanden
Te boven gae in wijsheyts overvloet.
Dewijl ick heb haer eeuwichlijc in handen.
50 Mijn leeraers, hoe vernuftich ende vroet,
Is niet so veel als my geopenbaret,
Om dat u woort verlichtet mijn gemoet.
Het wijs beleydt der ouden wel-bedaret
Is niets, by 'tgeen dat gy my geeft, o Heer,
Naedien ick u bevelen heb bewaret.
51 Mijn voeten ick sorvuldichlijc afweer
Op datse niet en gaen op slimme wegen,
Maer dat ick houd' u onvervalschte leer.
Van u gebot vol hemel-rijcken segen
En wijc ic niet; om dat ghy my den gront
Daer van verclaert en openet ter-degen.
52 Hoe soet is, Heer, u woort in mijnen mont!
Veel soeter dan de soetste honich-raten.
Die lieflijckheyt ic nergens ooyt en vont.
| |
[Folio Q3v]
| |
V woort geeft my verstant, en doet my haten
Den leugen-pat, dewelck' ick t'eenegaer
Met rechten ernst wil mijden en verlaten.
| |
Nun. xiiij.53 V heylich woort is als een lampe claer
En als een licht twelc richtet mijne paden,
Om mijnen voet te hoeden voor gevaer.
Ick swoer een eet, dien ick met mijne daden
Volbrengen sal, dat ick wil houden vast
V rechten die my trouwelijck beraden.
54 Ic ben verdruct met eenen swaren last,
Geeft my, o Heer, doch wederom het leven,
Na 'twoort waer op ic stedes heb gepast.
Het offer dat u mijne lippen geven
Laet u doch welgevallen; want ic wacht
Dat ghy my leert u rechten wel-beschreven.
55 Mijn ziele is in sulcken staet gebracht
Als droeg' ick die met schroom in mijne handen.
Doch heb ic steeds u tuygnis overdacht.
Een strick is my geleyt van mijn vyanden,
Noch ben ick van u afgedwalet niet
Als tegen my de boose tsamen-spanden.
56 Het reyne woort het welck ghy ons, gebiet
| |
[Folio Q4r]
| |
Heb ick my tot een eeuwich erf gecoren.
Het is mijn vreucht in dodelijck verdriet.
Mijn herte wil met yver daerna sporen
Om van begin (hoe droevich het ooc gaet)
Ten eynde toe na uwe wet te hooren.
| |
Samech. xv.57 De schalcken ic inwendichlijcken haet
Die tot verraet en valsheyt zijn genegen,
Maer nae u wet al mijn begeerte staet.
Ghy zijt in noot mijn schuyl-plaets wel-gelegen,
Ghy zijt alleen mijn vaste beuckelaer:
Ick hoope op u lang-beloofden segen.
58 Wijckt van my ghy boosdoenders allegaer,
Ic wil my tot mijns Godes wet begeven
Op dat ick die getrouwelijck bewaer.
Steunt my, o Heer, vernieuwet my het leven
Na u beloft. behoedet my voor schand'
Laet mijne hoop niet wesen wech-gedreven.
59 Steunt my, o Heer, met uwe rechter-hant
Op dat ick zy bevrij't in tegenheden,
En dat u woort mach zijn mijn liefste pant.
Ghy sultse die verwerpen uwe seden
En met bedroch verblinden haer gemoet
Met uwen voet geweldichlijc vertreden.
60 Ghy rapet wech het goddeloos gebroet,
| |
[Folio Q4v]
| |
Gelijck als schuym vernieticht ghy haer wesen,
Daerom zijn u bevelen my soo soet.
Het hayr mijns vleeschs te berge is geresen
Als uwe macht my brenget anxt en schric,
En u gericht, o richter, doet my vreesen.
| |
Aijn. xvj.61 Gerechticheyt bemin en oeffen ick.
Laet doch niet toe dat my mijn haters drijven
Door snoode list in haer gespannen strick.
Och, dat ghy, Heer, mijn borge wildet blijven!
Soo soude my den trots niet connen schaen
Der stoute die my soecken te ontlijven.
62 Mijn ogen zijn vermoeyt van op te slaen
Terwijl ick wacht het heyl aen my versproken
Int vaste woort uyt uwen mont gegaen.
V goetheyt die my nimmer heeft ontbroken
Wilt wederom bewijsen uwen knecht.
Laet u bevel hem claerlijck zijn ontloken.
63 Ick ben, o Heer, u dienaer: leert my recht,
Op dat ick mach verstandelijc aenmercken
De woorden die ghy tot my hebt gesegt.
'tIs tijt, mijn Godt, dat ghy begint te wercken.
| |
[Folio Q5r]
| |
Sy hebben gants verbroken uwe wet
Die met gewelt en onrecht haer verstercken.
64 Hierom heb ick al mijnen sin geset
Op u gebot. ick houdet meer in weerde
Als 'tfijnste gout, hoe suyver, en hoe net.
V rechten voor gants billic ic aenveerde.
Maer nimmermeer, o Leytsman, mijnen voet
Den valschen pat te wandelen begeerde.
| |
Pe. xvij.65 V tuygenis is uytermaten goet,
Vol wonderen die niemant can doorgronden,
Daerom ick het bewaer in mijn gemoet.
Wie daer in treedt heeft dadelijck gevonden
Een licht, waer door die waren dom en slecht
Verstandich en cloecksinnich werden conden.
66 Ick heb mijn mont nae u onstrafbaer recht
Wijt opgedaen. u wetten altesame
Heb ick met groot verlangen overlegt.
Och! dat ghy my aensaecht! en tot my quame
V hulp, gelijck als ghy gewoone zijt
Te doen aen haer die lieven uwen naeme!
67 Sterckt mijnen voet, voor vallen my bevrijdt,
| |
[Folio Q5v]
| |
En wilt oock, Heer, doch nimmermeer toelaten
Dat sonde my vermeester' in den strijt.
Verlost my eens van die my grimmich haten,
Soo sal ick na mijn opgeleyde plicht
V hemelsch woort diep in mijn herte vaten.
68 Op uwen knecht doet stralen 'tsuyver licht
Vws aengesichts; en wilt hem claerlijck leeren
Den inhout van u goddelijck gericht.
Gelijc een vloet de tranen sich vermeeren
Die ick met bey mijn oogen heb geschreyt
Aensiende die die uwe wet ont-eeren.
| |
Tsade. xviij.69 Ghy zijt volmaeckt, Heer, in gerechticheyt,
En, van u uytgesprokene gerichten
En can geen quaet met allen zijn geseyt.
Recht doen, en waerheyt spreken sonder swichten
Syn dingen die God hoogelijck geboot
In syne wet die't alles can beslichten.
70 Der boosen doen soo heftich my verdroot
Dat my schier heeft den yver opgegeten
Siend' uwe wet veracht van menschen snoot,
V woort alleen mach wel geloutert heten.
| |
[Folio Q6r]
| |
Dies uwen knecht het sonder onderlaet
Beminent met een onbevleckt geweten.
71 Kleyn ben ick, Heer, cleyn ben ick en versmaet.
Doch evenwel u dierbare bevelen
Vergat ic nooyt in mijnen droeven staet.
V rechten zijn doch recht in allen deelen.
Die eeuwich onbeweget sullen staen.
Haer waerheyt moetmen loochenen noch heelen.
72 Angst ende noot zijn my gecomen aen.
Noch is u woort mijn hoochsten troost gebleven,
En mijn vermaec heb ick daer in ontfaen.
V tuychenis is eeuwich recht en even.
Doet my verstaen daer van den waren gront,
Soo sal ick vroom en heylich voor u leven.
| |
Koph. xix.73 Ick roep tot u, o Heer, met hert en mont,
Wilt mijn geschrey groot-gunstichlijck verhooren,
Soo sal ick vast bewaren u verbont.
Ick sende steeds mijn stemme tot u ooren:
Helpt my, op dat ick al mijn sinnen voeg'
V reyne wet te houden na behooren.
74 Ick heb geweent Heer voor den morgen vroech,
| |
[Folio Q6v]
| |
Doch evenwel in mijn bedroefde clachten
Op u beloft ick mijne oogen sloech.
Ick waeckte op al voor de morgenwachten,
Op dat ick mocht de soetheyt uwer wet
In mijn gemoet voor alle dinc betrachten.
75 Na u genae verhooret mijn gebet,
En schenckt my weer het leven schier verswonden,
Na 'trecht het welck ghy self hebt ingeset.
Sy die met list najagen slimme vonden
Genaken my; maer verr' van u bevel
Wijct haren voet, verwert in snode sonden.
76 Doch merc ic, dat in alle haer gequel
Ghy by my zijt, en comt my vergewissen
Dat u gebodt is waerheyt claer en hel.
Ick weet van outs dat u getuygenissen
Soo wel gegrondt zijn, datse sonder end'
Vast moeten staen, en niet en connen missen.
| |
Resch. xx.77 Siet aen, o God, den last van mijn ellend'
En helpt my uyt; want ick ben steeds gedachtich
V wet daer ick my gants toe heb gewen't
Twist mijne saeck, en door u hulpe crachtich
Verlosset my, na u onfeylbaer woort
Geeft my weerom het leven, Heer almachtich.
| |
[Folio Q7r]
| |
78 Van haer die zijn in sonden gants versmoort
Is, Heer, u heyl seer verre afgeweken:
Want haerder geen na u bevelen hoort.
Wie is hy die u goetheyt can uytspreken?
Geeft my weerom het leven uyt den doot,
Nae 't godlijck recht, 't welck niemant mach verbreken.
79 Den hoop van mijn vervolgers wert te groot.
Doch ick en wil met mijn gemoet niet wijcken
Van uwe wet om eenigen aenstoot.
Mijn herte wou my heel end' al beswijcken
Als ickse sach met innerlijck verdriet
Die uwes wets verachting' lieten blijcken.
80 Dat ick u woort lief hebbe doch aensiet,
En gevet my na uwe goetheyt, Heere,
Het leven, twelck door hertseer van my vliet.
'tBeginsel van u goddelijcke leere
Is waerheyt. oock behoudet uwen naem
Van suyver recht in eewicheyt de eere.
| |
Schin. xxj.81 Der vorsten raet gespannet heeft te saem
My sonder schult te brengen in het lijden.
Ick vrees' u wet, dies ick my niet en schaem.
| |
[Folio Q7v]
| |
En u beloft my meerder can verblijden
Dan of ick had gevonden gelt en goet,
Of grooten buyt verovert in het strijden.
82 De valsheyt haet ick met al mijn gemoet,
Dien grouwel ick geheelijck van my weere,
Maer uwe wet is aengenaem en soet.
'sDaechs seven-mael verbreyd' ick uwe eere,
En geve acht op de gerechticheyt
Die blincket in u goddelijcke leere.
83 Een grooten vreed' aen sulcke is bereyt
Die uwe wet uyt 'sherten gront beminnen.
Geen aenstoot haer daer immer af en leydt
Ick hoope, Heer, en trachte te gewinnen
V heyl, daerom in allen noot en strijt
Tot uwe wet ontledig' ick mijn sinnen.
84 Mijn ziele wil met sonderlingen vlijt
V tuygenis bewaren, want ter degen
Heeft sy het lief, en is daer in verblijt.
Ick ben tot u geboden gants genegen,
V tuygenis bedenck ick dach op dach,
Want voor u zijn, o Heer, al mijne wegen.
| |
Thau. xxij.85 Laet comen voor u aenschijn mijn geclach,
En wilt my in u leering' onderwijsen,
Dat ick daer door verstandich werden mach.
| |
[Folio Q8r]
| |
Mijn smeecken laet tot uwe ooren rijsen.
Na u beloft aen my wel-eer gedaen
Helpt my, op dat ic stof heb' u te prijsen.
86 Dan sal ic uyt mijn lippen laten gaen
Den grooten roem van uwe wonderheden
Als ghy my u insetting' doet verstaen.
Mijn tonge sal vertellen uwe reden.
Want u gebot is suyver en gesont
En leeret ons den goeden pat te treden.
87 Streckt uwe hant in dese sware stont
Tot mijne hulp, o God, want my is bange;
Doch ick verkies' het woort van uwen mont.
En na u heyl ick grootelijckx verlange.
Wt uwe wet int droevich tranen-dal
Al mijn vermaeck geduerich ick ontfange.
88 Houdt mijne ziel by 't leven, en sy sal
V waerden lof aen yder laten hooren.
Laet my u recht bevrijden vanden val.
Gelijck een schaep dat dwaelt, was ick verloren,
Soeckt uwen knecht. want ick de wegen smal
Van uwe wet steeds trachte na te sporen.
|
|
