De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio M2v]
| |
 En blijven sult voortaen tot aller tijt.
2 Wanneer ghy wilt soo moet de mensch beswijcken.
Ghy spreeckt seer haest; o mensche cleyn van weerden,
Ic wil dat ghy sult keeren tot der eerden.
Want duysent jaer zijn by u te gelijcken
Als of het waer de naest-vergangen dach,
Ia corter als een nachtwaec wesen mach.
3 Ghy raeptse wech met stormen ende buyen,
Gelyck een droom, die naulijcx men besinnet
Als uyt den slaep t' ontwaken men beginnet,
Gelijck het gras, en ander teere cruyen
Die s'morgens vroech seer lieffelijcken staen,
Maer voor den nacht te niete zijn gegaen.
4 Want wy vergaen, met uwen toorn beladen,
V gramschap maeckt ons innerlijck verslagen,
En u gericht doet onsen geest vertsagen
Als ghy ontdeckt ons heymelijcke daden,
En brenget onse sonden aen het licht
Die stellende voor uwen aengesicht.
| |
Pause.5 Want onvoorsiens ons' dagen henen-varen
Door uwen toorn, en ons ellendich leven
| |
[Folio M3r]
| |
Wert snel, als een gedachte, wech gedreven.
Ons leven duyrt maer tien mael seven jaren,
Of tien daer by, alst al ten hoochsten raect,
En dat het een sterc mensche lange maect.
6 Noch gaet het best van onsen tijt verloren
In sorg' en moeyt. oock eer wy't souden meenen
Snijt ghy het af. wy vliegen licht daer henen.
Wie kent de macht van uwen grooten toren?
Wie is het die deselve recht bevroedt
Na datmen u, o Heere vreesen moet?
7 Daerom, o Heer, wilt ons doch eenmael leeren
Het cleyne tal van onse dagen tellen,
En alletijt ons die voor oogen stellen:
Dat wy ons hert tot wijsheyt mogen keeren.
Wendt u tot ons; hoe lang vertoevet ghy?
Van uwe plagen maeckt u knechten vry.
8 Wilt ons met u goetherticheyt versaden
Des morgens vroech, soo willen wy u singen,
Ons herte sal van rechte vreugd' ontspringen
Ons leven lanck. verquict ons uyt genaden,
Nae dat ghy ons nu hebt soo menich jaer
Seer hart gedruct met uwe straffen swaer.
| |
[Folio M3v]
| |
9 Laet doch u werck aen uwe knechten blijcken,
V heerlijckheyt aen hare erfgenamen,
V lieflijckheyt aen ons en haer tesamen.
Wilt ons met uwe segening' verrijcken,
In uwen dienst maeckt onse handen sterc.
Bevesticht, Heer, al onser handen werck.
|
|
