|
| |
| |
| |
Den Lxxxix. Psalm.
DEs Heeren goetheyt sal ick singen dach en nacht,
Syn waerheyt roemen, van geslachte tot geslacht.
Want ick verclare, dat u goedicheyt sal blijven
In alle eeuwicheyt; gelijckmen siet beclijven
Den hemel, door u hant op 't cierlijckste gestichtet,
Waer in u reyne trou oochschijnelijcken lichtet.
2 Ick hebbe, spreeckt de Heer, gemaket een verbont
Met David mijnen knecht, dien ick voor 'swerelts gront
| |
| |
Vercoren heb, en hem een hoogen eet gesworen
Te segenen voortaen het saet van hem geboren,
Soo dat van stam tot stam op hem en syne sonen
Sal erven 'tvaste recht der conincklijcker cronen.
3 De hemels prijsen, Heer, u wercken wonderbaer,
V waerheyt wort geroemt by u beminde schaer.
Wie isser soo geacht in 'shemels coninckrijcke
Die u in heerlijckheyt, o groote God, gelijcke?
Waer is oock yemant van de kinderen der helden
Wiens mogentheyt by u yet soude mogen gelden?
| |
j. Pause.
4 De Heer is in den raet der heyligen geducht,
Verschricklijck boven die die hooger als de lucht
Ront-om hem henen staen. o Heere der heyrcrachten,
Wie is, o groote God, gelijck als ghy te achten?
Aen alle canten is het vol van uwer trouwen
| |
| |
En uwer waerheyt, die u nimmermeer sal rouwen.
5 Int midden van de see voerdy u heerschappy.
Haer baren, alsse haer verheffen, stillet ghy.
Ghy hebt Egypten-lant vermorsselet met plagen,
En met u stercken erm u vyanden verslagen.
Den hemel hoort u toe, het aerdrijck en al 'tgene
Dat in de werelt is hebt ghy gemaeckt alleene.
6 Het noorden en het zuydt hebt ghy geschapen, Heer,
Den groenen Tabor juycht, en Hermon geeft u eer.
Hoe sterck is uwen arm! hoe machtich uwe handen!
V rechterhant verhoocht is over alle landen.
V throon gegrondet staet in oordeel en gerichte,
Genaed' en waerheyt gaen voor uwen aengesichte.
7 Wel salich is het volck dat uwe blijtschap kent,
En 't vreugden-rijck geclanck der feesten is gewen't
Het volck, dat voor het licht uws aenschijns stedes wandert,
| |
| |
En sich den gantschen dach met sinnen onverandert
Vermaeckt in uwen naem. sy sullen zijn verhooget
Door uw' gerechticheyt en goetheyt haer betooget.
8 Want ghy van hare sterckt alleene draecht de eer.
En door u milde gonst verhefty meer en meer
Den hoorn van onse macht. oock tegen die ons haten
Syt ghy een vasten schilt waer op wy ons verlaten.
Van geener menschen hulp wy ons voortaen en roemen;
De Heylig' Israëls wy onsen Coninck noemen.
| |
ij. Pause.
9 Ghy hebt door een gesicht in aller sekerheyt
Van uwen gunst-genoot voor lange tijt geseyt:
Ick heb aen eenen helt hulp-rijcke macht gegeven,
En hem dien ick vercoos uyt al het volck, verheven.
'tWas David dien ick vant, dien heb ick uytgelesen,
Dat hy mijn trouwe knecht en werck-tuych soude wesen,
| |
| |
10 Ick hebbe hem gesalft met heylig' oly soet.
Mijn hant hem schutten sal in allen tegenspoet.
In wederweerdicheyt sal hem mijn arm verstercken.
Syn vyant, hoe doortrapt, en sal hem niet om-percken.
Der goddeloosen heyr hem willende verdrucken
En brengen onder voet, en sal het niet gelucken.
11 Maer voor syn oogen wil ick synen vyant slaen.
Syn haters met gewelt van plagen overla'en.
Mijn goetheyt ende trou blijft by hem al syn leven.
Syn hoorn in mijnen naem sal crachtich zijn verheven.
Syn hant ick op de zee voorspoedichlijck sal strecken,
Syn rechterhant tot aen de stroomen wil ick recken.
12 Dan sal hy spreken: ô mijn Vader en mijn God!
Steenrotse mijnes heyls, mijn hoch-gebouwet slot!
Ick sal hem stellen tot een eerst-geboren Sone,
En boven coningen doen sitten in den throne.
| |
| |
Ick wil hem mijn genaed' in eeuwicheyt bewaren,
'tVerbont met hem gemaeckt sal alle-tijt voortvaren.
| |
iij. Pause
13 Ick sal in eeuwicheyt bevestigen syn saet,
Soo lang' den hemel duyrt sal bloeyen synen staet.
Doch soo syn kinders ongehoorsaem en vermeten
Versmaden mijn gebot, en haren plicht vergeten,
Soo sy van mijne wet aftreden ongestadich
En mijn insettingen ontheyligen boosdadich:
14 Ick sal besoecken haest haer sonden met de roe,
Met plagen sal ick haer het quaet-doen maken moe:
Maer mijne goedicheyt sal ick van haer niet wenden,
En mijn getrouwicheyt aen haer sal nimmer enden.
Ick sal niet wijcken van den heyligen verbonde
Noch weder-roepen 'twoort gegaen uyt mijnen monde.
15 Ick heb eenmael gedaen aen David eenen eet
| |
| |
By mijne heylicheyt, die werdt my nimmer leet:
Syn saet blijft eeuwichlijck, soo lang' in 'shemels bane
Voltrecken haren loop de sonne en de mane,
Die door haer snelle vlucht en ongemeene claerheyt
Syn tuygen van mijn overanderlijcke waerheyt.
16 Doch nu hebt ghy hem, Heer, verstoten t' eenegaer.
En syn gesalfde hooft draecht uwen toorne swaer.
'tVerbont met hem gemaeckt hout ghy van geener weerden,
Ghy tredet syne croon verachtelijck ter eerden,
Ghy hebbet plotselijck syn mueren om-gereeten
En syne vestingen te gronde neer-gesmeten.
| |
iiij. Pause.
17 Hy wert berooft van al die wandelen voorby.
Syn na-gebuyren schimp en tijtverdrijf is hy.
Ghy hebt de hant verhoocht van syne wedersakers,
En blijtschap aengebracht de trotse muytemakers.
| |
| |
Syn sweert hebdy gekeert, dat het niet meer en snijde,
En hem niet over-eynd' gehouden inden strijde.
18 Syn schoonheyt door u straf genomen heeft een keer.
Syn conincklijcken stoel hebdy geruckt om-veer.
De dagem syner jeucht zijn van u afge-cortet.
Met schaemte hebbet ghy syn aensicht overstortet.
Hoe lange suldy noch u oogen van ons keeren?
Sal uwe grimmicheyt gelijck een vuyr verteren?
19 Gedenckt hoe haestelijck mijns levens eynd' genaeckt.
Of hebdy te vergeefs de menschen al gemaeckt?
Wie isser die den doot niet eenmael en moet lijden?
Die van het droeve graf syn siele can bevrijden?
Waer is de oude gunst soo vast en onverbroken,
Die ghy by uwe trou aen David hebt versproken?
20 Gedencket doch den hoon u knechten aengedaen,
Die ick in mijnen schoot moet dagelijcx ontfaen.
| |
| |
Gedenckt der volcken spot, en siet hoe datse smaden
Van u gesalfde kint de heylsame voetpaden.
Nu vallet voor hem neer, en looft hem altesamen.
God sy in eeuwicheyt gepresen. Amen, amen.
|
|
Auteursrechtvrij