De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

(1640)–Jacobus Revius– rechtenstatus


Den Liij. Psalm. DE dwase spreeckt in syn verstockt gemoet, daer is geen God. hierom is boos syn wandel, Hy geeft hem gants tot grouwelijcken handel. Daer is niet een van allen, die daer doet Het minste goet. 2 God siet in ernst van synen hemel neer, En mercket op het menschelijck geslachte,
[Folio G3r]
Of yemant met verstandigen gedachte Na het bevel van aller Heeren Heer Syn gangen keer. 3 Maer sy zijn afgetreden groot en cleen En gaen verdwaelt op sorgelijcke wegen. In vuylen stanck syns' altemael gelegen. Die 't goede werckt is onder allen geen, Ia niet tot een. 4 Is dan soo dwaes dit onbesinde rot Dat het van my sich niet wil laten leeren? Maer soeckt als broot de vrome te verteeren, En nimmermeer aenroepet onsen God Na syn gebot? 5 Sy sullen sonder oorsaeck zijn vertsaecht. Want God verstrooyt u haters hare beenen. Sy gaen beschaemt en hopeloos daer-henen, Dewijl de Heer van syne oogen jaecht Die hem mishaecht. 6 Laet ons, o God, uyt Sion comen by V hulp en heyl, op dat na swaer verlangen Wy sien verlost u arrem volck gevangen. Dat Iacob lacch' en Israel eens sy Van herten bly.