De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio F10v]
| |
 uyt Sion.
Met heerlijckheyt en cieraet uytgelesen
Comt onse God, die niet sal stille wesen.
2 Voor syn gesicht gaet een verteerend' vuyr:
Ront-om hem heen een stormwint fel en stuyr.
Hy daecht de aerd' en 'shemels helder licht
Om met zijn volck te treden int gericht:
Vergadert my, spreeckt hy, mijn trouwe vrinden
Die mijn verbont en offer ooyt beminden.
3 Den hemel hooch int openbaer verbreydt
Gods heylich recht en syn gerechticheyt.
Hoort toe mijn volck, u, Israël, ick meen:
Ick ben u God, daer is ooc anders geen.
Ick sal u om u offers niet beswaren
Die dagelijcx ick speur op u altaren.
4 Wt uwen stal noch ossen ick begeer
Noch bocken; die self eygenaer en Heer
Ben van het vee der bosschen: 't is al mijn,
| |
[Folio F11r]
| |
De beesten die op duysent bergen zijn,
De vogeltjens die aenden hemel swieren,
En in het wout de ongetemde dieren.
| |
Pause.5 Al had' ick honger, ick en seyds u niet,
Want al de aerd' is onder mijn gebiet.
Meynt ghy dat ick moet eten stierenvleysch?
Of bocken bloet, om dat te drincken, eysch?
Neen: offert danc, vercondiget mijn eere,
En u beloft betalet God den Heere.
6 Aenbiddet my, ick sal uyt uwen noot
V helpen, en ghy sult my maken groot.
Maer God spreeckt aen den schalcken seer verstoort:
Wat ist, dat ghy dus spreket van mijn woort
En neemt mijn bont in uwen boosen monde
Daer ghy de straf doch hatet inden gronde?
7 Nae dat ghy oock hebt mijn bevel versmaet,
En als ghy noch een dief siet, met hem gaet:
Ghy loopt verblint den overspelers naer,
Iae hebbet oock u eygen deel met haer,
Ghy wen't u mont tot reden die niet deugen,
V tong' versiert bedroch en valsche leugen.
8 Ghy sitt en relt van uwen broeder quaet,
| |
[Folio F11v]
| |
Ghy doet den soon van uwe moeder smaet.
Dit doet ghy, en, om dat ick swijge stil,
Ghy meynt dat ick als ghy oock wesen wil.
Maer ick sal u noch om u boosheyt quellen,
En uwe sond' u onder d'oogen stellen.
9 Verstaet dit doch, en neemtet vlijtich waer,
Ghy die den Heer vergetet gants en gaer.
Eer ick verscheur, en geen verlosser sy.
Die danckbaerheyt op-offert eeret my
Na mijnen wil. en die dien wech sal treden
Mijn eeuwich heyl aenschouwen sal in vreden.
|
|
