De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

[fol. D8v]

Den xxxiiij. Psalm.

ICk wil tot aller tijt
God loven uyt des herten gront,
Oock sal vertellen mijnen mont
Syn eere vreet en wijt.
't Is mijner sielen vreucht
Als onse God gepresen wert:
Dit hoorende 't ootmoedich hert
Wort lieffelijck verheucht.

2 Laet ons te samen tree'n

En heerlijck loven al-gelijck
Den name Gods van hemelrijck,

[fol. D9r]

 

Wy die hier syn by een.

 

Mijn God verhoorde my

 

Als ick hem socht en riep hem aen,

 

Wt droefheyt die my had bevaen

 

Ben ick geworden vry.

 

 

 

3 Die tot den Heere vliet

 

En heeft op hem syn toeversicht

 

Sal van syn claerheyt syn verlicht,

 

Beschaemt en wert hy niet.

 

De arme inder noot

 

Hief tot den Heere syne stem,

 

Die hoorde en verloste hem

 

Wt allen wederstoot.

j. Pause.

4 De engelen ront-om

De vrome haren leger staen
Dat haer geen vyant grijpe aen
Noch onheyl overcom.
Nu smaket en aenschout
Dat God is vriendelijck en goet,
Wel salich is hy wiens gemoet
Op hem alleen vertrout.

5 Vreest God en doet hem eer

Die u tot heylicheyt begeeft,
Want die in syne vreese leeft
Ontbreecket nimmermeer.
Een leeuwe spijs begeert
En dickwils die niet vinden can,
Maer die den Heere roepet an
Geen voetsel en ontbeert.

[fol. D9v]

 

6 Comt hier ghy kinders al

 

En my wel neerstelijck toehoort:

 

De vreese Godes uyt syn woort

 

Ick u wel leeren sal.

 

Wie isser, segget my,

 

Die lust tot goede dagen heeft?

 

En geern in soeten vrede leeft

 

Van stoorenisse vry?

 

 

 

7 V tonge wel bewaert

 

Op datse niet en spreeck' onrecht,

 

Dat ghy den mensche goet en slecht

 

Niet valschelijck beswaert.

 

Vliet 't quade, vlytich spoort

 

Na t' goede: jaecht den vrede naer

 

Gods ooge neemt de sulcke waer,

 

Syn oore haer verhoort.

ij. Pause.

8 God strengelijck aensiet

Hem die tot quaet begeven is.
En hy sal syn gedachtenis
Eens maken gants tot niet.
De vroom' in haer elend'
Steets hebben tot den Heer geschreyt,
Die helptse uyt haer treuricheyt,
Verlossing' hy haer sendt.

9 De Heere is na by

Dien die van herten syn benout,
En die vol droefheyt hy aenschout
Maeckt hy van plagen vry.
Die vroom is van gemoet

[fol. D10r]

 

Geraeckt in menich ongeval,

 

Maer God hem haest verlossen sal

 

Van allen tegenspoet.

 

 

 

10 God houdt soo lief en weert

 

Self syn gebeenten, dat niet een

 

Van die gebroken werd' ontween

 

Noch eenichsins verseert.

 

Der boosen slimme saeck

 

Brengt over haer het grootste quaet,

 

Voorseker, die de vroomen haet

 

Crijcht syn verdiende wraeck.

 

 

 

11 God sal van druck ontslaen

 

Al die hem dienen na syn wet:

 

Die op den Heer syn hope sett

 

Sal nimmermeer vergaen.