Japanse verzen

[p. 85]

XXXVII.
Nirwana.

Eens - naar de mythen van dit Rijk gewagen -
Ontlook een Lotus in de hemelkringen,
Waarvan de reuzenbladen, uitgeslagen,
De Aarde - daarin sluimerend nog - omvingen
Als luchtboog.¹⁾ 't Is of nu reeds bij het dagen
Zo'n Bloem weer vaamt vaneen, welks kartelingen
Een jonger Globe - in haar schoot voldragen -
Langs hare kim met rozengloed omringen
En dra Zij zelf in de Voleinding troont,
Waarin eens Boeddha 's Werelds Kelk bezweefde,²⁾
't Nirwana spoedig ook mijn strijd bekroont,
Waarin ik haar herschepping medeleefde.
Dan wil 'k in Rust, waar 'k star nu heen blijf stijgen,
Hoog Gea's Uni-Adelaar kampwaars tijgen.

1) Japanse Genezis.

2) Simbolies: de wereld weldra doordrongen van Boeddha's leer in den modernen vorm van teozofi verniewt zich daardoor en heeft dan di middeneewse godsdienst niet meer nodig, maar vraagt reeds om een hogere dan deze, het Christendom, den Islam, de Voorvaderen-Verering der Chinezen en Japanners en het Judaïsme. Het Nirwana, de Voleinding, de Rust, waar de geslachten met Gautama Boeddha ten voorbeeld naar streefden, word - zoover het mogelik is - in de niwe Era bereikt en daarmee vervalt het Boeddhisme zelf dat er heen voeren moest, tegelijk met de genoemde godsdiensten om plaats te maken voor het Messianisme, den Culte de la Raison, den Godsdienst der Rede.