Japanse verzen

[p. 14]

XIV.
Atlantis.

In Glori-Ewen voor den Groten Vloed,
Rees steil het kokos-wuivend vasteland:^1).
Atlantis, waar zich nu de kabel spoed
Door zee en slechts wat scheeps-stoom langs den rand
Van d'Oceaan-Bol wimpt. Als aan zijn strand
De keizer stond, dan stormde een schimmelstoet
Van golven aan, gemend door meermans hand
En boog de halzen willig hem te voet.
Naar Yucatan,²⁾ naar de Sahara-Zee,
Naar zijn Etrurise koloniën,³⁾ On's⁴⁾ westkust
Ruisten zijn draken en stijf wikend week
't Spaan-zwajen van zijn barken, di gedwee
De waterbisons trokken naar zijn lust,
Al naar zijn septer hun een baan voor streek.

1). Volgens Plato, Buffon en niwere onderzoekers, di dit steeds meer bevestigen (Zi Nouv. Revue van 15 Dec. '95 en 15 Dec. '97) lag er vroeger een vasteland tussen Amerika en Europa. Zelfs doen taalkundige navorsingen vermoeden, dat de Algonquinezen in Canada en de Inca's in Peru verwant waren evenals de Franse en Spaanse Basken met de bewoners van Atlantis. Het schijnt ook, dat de vroegere Sahara-Zee, gedeeltelik afgeleid door de Egyptenaren door den Bahr-el-Ghazal naar hun rijk, door een vreselike katastrofe, den zogenaamden Zondvloed, genoteerd door de Chinezen in 2297 v.Chr., zich uitstorte over Atlantis.

2) Yucatan, schiereiland van Mechico.

3) Etrurie, Tuscia, Toscane.

4) On, bijbelse naam voor Egypte.