Fabelen

XCVI. De Scheldende Kat.

‘Weg, hondsvot! weg, doortrapte guit!

Van híér! maek u de keuken uit!

Vaer henen, booswicht, fielt en roover!’

Wie las die litanie? - Het was de diefsche Kat,

Die, spouwend', nu den Hond nog in de borstels zat,

Al liet hy van het mael haer 't eerlykste aendeel over.

Al wie met drift krakeelt,

Durft vloeken, schelden, laster spreken,

Heeft vaek zich zelven, eer dan and'ren, afgebeeld;

En toont dat opvoeding en deugd in hem ontbreken.