Fabelen

[p. 123]

LXXXIX. De Liverei.

In den tyd der heerlykheden,

Sies Karols, als officier,

Zag men fier

Zoo by wet als vierschaer treden.

Aen een' breeden bandelier

Mogt hy eenen sabel dragen;

Overslagen

Aen zyn' mouwen, rood als bloed,

Gouden boordsels om den hoed,

Droeg de dorpsbode alle dagen.

Maer, als Sies in 't wethuis was,

Leegd' hy 't glas

Zoo van Pieter, Jan als Klaesje,

En zyn' tasch

Bleef gesloten voor het baesje.

En nog meer:

Als die heer

Zynen buik had vol gedronken,
En dat hy wat wierd beschonken,

Sprak hy iedereen te by.

Jan schoot eens in razerny,

En hy wilde Sies met kloppen
Zyn venynig smoel doen stoppen.

Siesje wierd bevreesd, en zei:

‘Jan, eerbiedig myn' Liv'rei;
Op des heeren kleed te slagen,
Deed u ligt het land uitjagen.’ -

[p. 124]

 

Jan zei: ‘Windbuil! gy zegt wel;

 

Maer, speel uit die mooije kleêren,

 

Ik zal kloppen op uw vel!’

 

 

 

Wee hem! wien men alléén om zyn' Liv'rei moet eeren!