Fabelen

[p. 104]

LXXVII. Het Bondgenootschap.

De Vaers, de Geit en 't Schaep voorheên,

Bestonden in verbond te treên

Met eenen trotschen Leeuw, den vorst der woudgenooten.

Daer wierd op 't plegtigste besloten,

Dat winst en schade, groot of kleen,

Gedeeld moest worden onder een.

Eerst wierd in 't strik der Geit een schoone hert gevangen:

Zy noodt haer' bondgenooten uit.

Zy komen... Meester Leeuw juicht luidkeels om den buit,

Telt op zyn' klauwen, die tot grypen veerdig hangen,

In hoe veel' stukken hy de prooi verdeelen moet:

Hy vindt er vier.... 't is juist: dus wordt de hert gespleten.

Hy zegt: Ik twyfel niet, of gy vindt allen goed

Dat myne majesteit het eerste stuk zal eten?

Als sterkste, hoort het tweede aen my.

Ook weet gy dat ik ben veel dapperder dan gy;

Dus mag ik wel te regt op 't derde ook aenspraek maken.
En, zoo er iemand aen het vierde stuk durft raken,

Ik wring hem onverwyld myn' nagels door den strot!

Weg, bondgenooten! weg! er blyft geen overschot.