Fabelen

[p. 88]

LXVI. Bellerophon en het Peerd.

Het Peerd, ter loopbaen uitgedaegd,

Had held Bellerophon tot zyne hulp gevraegd;

Die snoert en breidelt het ter degen;

Dan, veilig op het ros gestegen,

Wordt 't beest zoo meesterlyk bestierd,

Dat het in 't strydperk zegeviert.

Nu wilt het Peerd den held begeven,

En zegt: Gespt riem en gordel los,

Weêr loop ik grazen in het bosch,

U blyf ik dankbaer heel myn leven. -

Neen, zegt Bellerophon, neen, beest, ik houd u vast,

Daer gy tot mynen dienst wel past,

Ik zal u eenen stal bereiden...

Neen, neen, zoo haestig niet gescheiden,

Getoomd, ontgaet gy my niet meer. -

En nooit verkreeg het Peerd de zoete vryheid weêr:

't Moet willekeuriglyk of gaen, of staen, of loopen;

Het wordt by spoor en zweep, gekneld in toom en band,

Beslagen en gelubt, gekerfd, gevild, gebrand. -

Zoo zal, wie dienst verzoekt, zyn' vryheid vaek verkoopen.