Fabelen

[p. 81]

LXI. De Bezembinders.

Jan en Pier, twee Bezembinders,
Beiden echte Bacchuskinders,

Waren heden op den tocht.

Als hun goed was uitverkocht,

In een kroegje, waer het baesje
Voor hen volde menig glaesje,

Zeide Jan aen zyn' gebuer:

Zeg my, Pier, verkocht gy duer? -

Niet te duer; 'k heb ze al gelaten

Om vyf stuivers het dozyn. -

't Moesten slechte bezems zyn! -

Eerste goed! - Houd op van praten! -

't Geen ik zeg, is juist als goud. -

Daervoor kan ik ze niet laten,

En nogtans ik steel het hout. -

Ik steel het hout niet, ik spreek waerheid,

En ik kan er aen bestaen:

Hoor, een woord tot meerder' klaerheid,

En dan zult gy my verstaen;

Want, voor een' vriend als gy, heb ik toch niets verholen:
Ik had die bezems, reeds gansch opgemaekt, gestolen.

De drank brengt veeltyds uit

Al wat het hert besluit.