Fabelen

[p. 53]

XXXIX. De Gezoute Hutspot.

Nieuwe moden plaegden Jan,

Oude snyder, eerlyk man.

Dikwyls was zyn winkel ledig;
Maer de sukkelaer ging vredig

Naeijen, lappen, hier en daer,

En zyn' zaken kwamen klaer.

Hy at altyd waer hy werkte;

Zyne beurs wies dag aen dag,

't Geen men aen zyn' gang niet merkte,

Aen zyn' handelwys niet zag.

Als de werkbaes zonder knechten

Wel mogt eten, 't was genoeg.

Hy en vroeg niet veel' geregten,

Hy ging nimmer in een' kroeg,

Hy was matig in het drinken,

En een vyand van het zout:

Hoe moest hem de moed niet zinken,

Nu hy vrocht by kuiper Bout;

Allen die dit huis bewonen,
Bout, zyne echtgenoote en zonen

Wilden sterk gezouten spys. -

Als des kuipers vrouwtje Lys

Reeds den Hutspot had gezouten

Met een' ruim gevolde hand,

Bout verlaet en duig en band,

En komt wat met Jantje kouten,

Daer het op zyn' tafel zat.

Nu haelt hy het pekelvat,

[p. 54]

 

Dan het schyfjen opgeheven,

 

En gepekeld - en geproefd. -

 

Goed! - Maer langer niet vertoefd;

 

Zich weêrom aen 't werk begeven.

 

Nu komt Huibrecht, dan Allaerd,

 

Zich wat warmen by den haerd:

 

Eerst het pypjen aengestoken,

 

Dan van 't noenmael eens gesproken,

 

En den lof van 't zout vermeld;

 

Weêr naer 't zoutvat heêngesneld,

 

En de spys bestrooid als vooren. -

 

Zy gaen heên al tabak smooren.

 

 

 

Jan had alles afgespied:

 

Ach! zegt hy, híér eet ik niet!

 

Ieder zout híér her en weder.

 

Wacht! - een raed! - een goede raed! -

 

Jan begeeft en naelde en draed,

 

Springt van zyn' tafel neder,

 

Grypende op den zelfden stond

 

Al het zout dat hy nog vond,

 

Fluks, dit in den pot gesmeten....

 

 

 

Als men nu aen tafel zat,

 

Bout riep: Donders! wat is dat?

 

't Is al zout! wie kan dit eten? -

 

Lystje vraegt: Hoe dit verstaen? -

 

Huibrecht proeft en staet verslagen!

 

Allaerd roept: 'k Vrees meerder' plagen!

 

Wat is híér toch omgegaen?...

 

Jan zegt: Vrienden, hoort my aen:

 

Wat het is, ik zal dit zeggen;

 

'k Zal geheel 't geheim uitleggen,

 

Want het is geen' toovery:

 

Het is louter zout, zegt gy;

[p. 55]

 

Het is waer, en 't is geen wonder,

 

Gy hebt allen in 't byzonder

 

Zout geworpen in de spys,

 

En ik ook. - Wel nu, zegt Lys,

 

Om terstond te middagmalen,

 

Ik zal kaes en vygen halen.

 

 

 

Overtolligheid misstaet:

 

Dus houd steeds in alles maet.