Fabelen

[p. 47]

XXXV. De Oranjeappelen.

Een spaensche heer had eenen zoon,

Beminlyk, deugdzaem, heusch en schoon;

Het voorbeeld aller jongelingen.

Maer, jammer! sedert korten tyd,

Had hy zich somtyds toegewyd,

Aen zedelooze vriendenkringen.

De Heer, door droefheid aengedaen,

Wilt de dwaling tegengaen. -

De zoon zegt: Allerliefste vader!

Die vrienden zyn zoo slecht toch niet!

En, waer' het zoo, maek geen verdriet;

Geloof my, 'k zou hen allegader
Wel stichten door myn' deugd, bekeeren door myn' raed.

De vader kende beter 't kwaed,

Dat zynen lieven Jan bedreigde;
Daer hy naer kwade makkers neigde,

En eigenliefde bragt ten toon,

Hy zwygt, en duikt zyn ongenoegen.

Des and'ren dags, gaet-weêr de zoon

By zyne makkers zich vervoegen:

Gedurend' zyne afwezigheid

Wordt hem een' goede les bereid:

Men gaêrt een' heelen korf Oranjen,
Wier weêrga nauwlyks was in Spanjen,

Gezond en frisch en schoon van kleur:

Daertusschen mengt men rotte vruchten,

[p. 48]

 

Bedorven, walgelyk van geur. -

 

Het kind betuigt zyn' hertsgenugten,

 

Toen, by zyn' wederkomst de korf hem wordt besteld.

 

De vruchten onderzocht, geteld;

 

En Jan zegt tot zyn' lieven vader:

 

Beschouw eens deze Oranjen nader;

 

Ik tel er zes of zeven in,

 

Die rot zyn in den vollen zin;

 

Die moeten aenstonds zyn verwezen. -

 

 

 

Neen! vrees niet, Jan,

 

Zegt vader dan:

 

De goeden zullen haest de zieken weêr genezen;

 

Die vruchten zyn zoo slecht toch niet. -

 

Geloof, zegt Jan, zy zullen allen

 

Haest tot bederfenis vervallen,

 

Zoo men dien bogt niet buiten giet!

 

Dit zou my spyten en bedroeven. -

 

 

 

De vader zegt: Geen nood! ik wil de zaek beproeven;

 

Dat ondervinding oordeel stryk',

 

Wie van ons beiden heeft gelyk:

 

De vruchten, goed en slecht, straks onder slot gedragen.

 

 

 

Zy bleven samen zeven dagen;

 

Dan haelt men weêr den paender uit,

 

Die, niets dan rotheid meer besluit.

 

 

 

Hoe bitter viel nu Jan aen 't klagen:

 

Ik had het wel voorzien! heb ik het niet gezeid?

 

Wat jammer! heel de korf is stank en vuiligheid! -

 

De vader zegt: Myn zoon, dit kon ik ook voorzeggen!

 

Maer 'k wil u door dien korf op heden uit doen leggen,

 

Hetgeen gy nimmer hebt verstaen:

 

't Zou even zoo met u, als met die vruchten gaen,

[p. 49]

 

Bleeft gy in slecht gezelschap steken:

 

Gelooft gy my niet, vriend, laet ondervinding spreken. -

 

 

 

Het kind sloeg de oogen naer den grond;

 

Daer het nu vaders les verstond,

 

Hem uitgeleid door deze vruchten.

 

Voorts, bleef het slechte makkers vlugten.

 

 

 

Volg, lieve jeugd, ons Jantje naer;

 

Gy loopt het ysselykst gevaer,

 

Wilt gy niet uit zyn voorbeeld leeren,

 

In slecht gezelschap nooit verkeeren.