Fabelen
(1842)–Pieter Jan Renier–
Auteursrechtvrij
[pagina 46]
| |
En, hoewel de schrik der dieven,
Wist hy ieder te believen
Die aen 't huis was vastgehecht:
Meester, vrouw en kind, en knecht.
Nu kreeg Picard brood en bonken,
Zyn' getrouwen dienst ten loon:
Maer, Bernaerdje, meesters zoon,
Kwam hem tergend' digt belonken,
En nam heel zyn middagmael.
Nu verandert Picards tael:
Hy komt driftig toegesprongen,
En hy grolt, en knapt den jongen
Door zyn broekje tot in 't vel.
Naerdje kryscht, verlaet het spel;
Het gaet straks by vader klagen,
En komt Picards doodstraf vragen.
Vader antwoordt: Lieve vriend,
Picard heeft geen' straf verdiend:
Hy heeft slechts u willen leeren,
Elk in zyne regten te eeren;
Hadt gy hem geen kwaed gedaen,
Wis, gy hadt den knap ontgaen;
Gelukkig! dat gy het zoo gunstig zyt ontkomen:
Wie zou niet kwaed zyn, als zyn brood hem wordt ontnomen?
|
|