Fabelen

[p. 41]

XXX. De Stederat en de Veldrat.

Eene rat,

Die woonde in stad,

Ryk begaefd met heusche zeden,
Noodde met veel' plegtigheden

Hare zuster, die op 't veld

Hare woon had vastgesteld.

Zy komt aen,

En wordt ontvaên

Met de grootste liefdeblyken;
't Middagmael stond reeds te pryken

Op een kostelyk tapyt,

En begon na korten tyd.

Lekk're spys

Verheugde om prys

Onze langgesteerte gasten;
Maer, terwyl zy lustig brasten,

Wordt er aen de deur geruischt. -

Roef!... 't gezelschap is verhuisd.

Het geklop

Houdt aenstonds op.

Daedlyk biedt de steedsche joffer
Weder haren disch ten offer:

Blyf, zegt zy, wees niet bevreesd;

Kom, voleinden wy het feest.

Haer' vriendin

Was niet van zin

[p. 42]

 

Weder In de zael te treden:

 

‘Ik vertrek,’ (zegt zy,) ‘op heden;

 

Morgen, wil ik toch, dat gy

 

's Noens ter maeltyd komt by my.

 

 

 

Niet dat ik

 

Met orde en schik

 

U zoo heerlyk kan onthalen:

 

Maer, terwyl wy middagmalen,

 

Dáér wordt nimmer iets gehoord

 

't Geen of vreugd of eetlust stoort.

 

 

 

Goeden nacht!

 

Ik ga; 'k verwacht

 

U, in myne veldhut, morgen....’

 

Wanneer de angst met bange zorgen

 

Het genoegen volgen moet;

 

Zulk genoegen smaekt niet goed.