Fabelen

XVI. De Wolf en de Dog.

Een oude Wolf, gansch vel en beenen,

(Dank aen der honden waekzaemheid,)

Zag eenen Dog, en dacht met eenen:

My wordt een lekkre disch bereid!

Maer, die verwinnen wilt, moet stryden,

En deze Dog is kloek en groot,

Hy zou geen wolfsgeraemte myden:

Och! 'k zal dan weder, van den nood,

Gehouden zyn een' deugd te maken;
'k Durf niet bestaen hem aen te raken,

Schoon ik van honger ben verwoed.

[p. 24]

 

Hy treedt den Doghond te gemoet,

 

Bewondert zyn' hoedanigheden,

 

Vooral zyn' vette en ronde leden.

 

 

 

Waerop de Dog voor antwoord gaf:

 

Het hangt van u alleen maer af,

 

Uw lyf, als ik, te kunnen vullen:

 

Zy zeker, ware ik maer als gy,

 

'k Verliet de dorre woesteny,

 

Waer er zoo raer iets valt te smullen,

 

Waer men van honger sterven zou!

 

Kom gy met my ter goeder trouw;

 

Weldra geniet gy beter' dagen. -

 

Maer, zeg wat my te doen zal staen? -

 

Ei! byna niets: op dieven jagen

 

En bedelaers die stokken dragen;

 

Voorts, zoo wat eerbewys gedaen

 

Aen meesters en aen huisgezellen,

 

Dan krygt gy alles wat gy wilt. -

 

Och! als 't alleenlyk daeraen schilt,

 

Kom, 'k wil my geenszins tegenstellen,

 

'k Aenveerd in dank uw' goeden raed:

 

Ik volg u waer gy henen gaet. -

 

 

 

De Dog vertrekt, de Wolf gaet mede:

 

Maer langer schynt hy niet te vrede,

 

Wanneer hy ziet den hals ontbloot

 

Van zynen vetten reisgenoot:

 

Hoe! zegt hy, vriend! wat wilt dat zeggen? -

 

Niets. - 'k Wil dat gy het uit zult leggen. -

 

Een' beuzeling. - Zeg my waervan. -

 

Een' kleinigheid. - Maer, zeg het dan. -

 

 

 

'k Heb zoo het halshair wat geschonden,

 

Gewislyk van den band, waermede ik word gebonden. -

[p. 25]

 

Gebonden! zegt de Wolf, men legt u aen den band?

 

Dat gaet my niet, 'k heb meer verstand;

 

Geniet alléén uw' hofgenugten:

 

Vaerwel! ik groet u, slaefsche Dog! -

 

Fluks stelt de Wolf zich aen het vlugten,

 

En hy loopt nog.