Fabelen

XII. De Karpers.

Landman Sies besloot zyn vlas

Te doen rotten in zyn' vyver;

Nu, daer er veel visch op was,

Vangt hy eerst, met zorg en iever,

Zyn' geliefde Karpers uit.

Deze die in 't sleepnet steken

Zuchten: Ach! wy zyn verbruid!...

De andren, vlug het net ontweken,

Roepen: Goed! wy zyn er uit!

Maer de Karpers, pas gevangen,

Werpt men in een' klaren wal,

Waer zy, vry van ongeval,

[p. 19]

 

Heden nog den kost erlangen.

 

In den vyver, wierd de rest,

 

Door het stinkend vocht verpest,

 

Dood of stervend toch gevangen.

 

 

 

De mensch kent veeltyds zelve niet

 

Wat hem tot heil of ramp geschiedt.