Fabelen

[p. 11]

III. De Krekel en de Mier.

De Krekel, los en onbedacht,

Had heel den zomer doorgebragt

Met nutloos en eentoonig zingen:

Nu kwam de strenge winter aen,

En hy wist niet waervan bestaen:

Des hongers wreede folteringen

Verpligten hem, by kleine Mier

Zyn yslyk noodlot te gaen klagen:
Dáér komt hy spys in leening vragen.

Het Miertje zegt: Beklaeglyk dier!

Wat deedt ge als ik den voorraed gaêrde,
Dien ik tot mynen nooddruft spaerde? -

Dan zong ik stadig even snel. -

Dan zongt gy?... dans nu! en vaerwel. -

Leer, jongheid, van uw' vroegste jaren,

Wat ramp u, als den Krekel, wacht,

Zoo gy, door neerstigheid en sparen,

Niet als de Mier uw' pligt betracht.