De man achter de schermen
(1938)– Relham–
Auteursrecht onbekend
[pagina 57]
| |
Hoofdstuk V.
| |
[pagina 58]
| |
ook een definitief, kostbaar bewijs van schuld. Ik heb gelijk gekregen. “De man-achter-de-schermen” bracht werkelijk dat “onomstotelijk bewijs” en wel in de vorm van de sleutels. Wat niet zeer snugger van hem was!’ ‘Pardon’ protesteerde ik. ‘Toen ik je de vraag stelde, of het niet vreemd was, dat de dief met het “corpus delicti” in zijn zak rondloopt - gaf je ten antwoord: “Voor hem is dit het veiligst.” En - dat is toch zo?’ Donald glimlachte... Ik wou je liever niet de waarheid vertellen - het was beter, als je 't niet wist. En daarom gaf ik je deze schijnbaar-logische oplossing van deze onlogische daad. Onlogisch: want welke werkelijke dief zou de sleutels bewaard hebben?!! Hij zou ze toch zo gauw mogelijk laten verdwijnen! Neen, de m.a.d.s.Ga naar voetnoot*) heeft het hele zaakje te mooi willen maken: twee sporen, een halve manchet-knoop, de sleutels van de brandkast. - Dat is tè duidelijk - en als Uw verloofde ooit voor de rechtbank zal moeten verschijnen, zal een handig advocaat de heren rechters heel gemakkelijk er toe brengen, zeer ernstig te twijfelen aan de waarde van deze ‘bewijzen’!!! Signorina Elvira was nòg niet tevreden. ‘Als U dat allemaal zo heel duidelijk weet, waarom hebt U mijn verloofde dan laten arresteren??’ ‘Als ik niet in de val gelopen was, door den m.a.d.s. gesteld, - of indien ik de aandacht gevestigd had op de overdreven-duidelijke bewijzen, zou hij mr. Tarani op een àndere wijze hebben verdacht gemaakt, b.v. door hem te laten verdwijnen. Dat risico mocht ik niet lopen! Dan wou ik den m.a.d.s. ook niet laten zien, dat ik 'm doorzien had. Een gewaarschuwd man telt voor twee, niet waar, - en waarom zou ik me de zaak nòg moeilijker maken, dan ze al is. Ik wil, nog vóór de tijd, dat mr. Tarani voor de rechtbank zal moeten verschijnen de zaak afgehandeld hebben: d.w.z.: den m.a.d.s. ontmaskeren! Miss Corelli, wilt U | |
[pagina 59]
| |
me hierbij helpen? Wilt U de onschuld van Uw verloofde ondubbelzinnig bewijzen?’ ‘Óf ik dat wil?!! Mr. Grabley, ik wil àlles doen, àlles, als Mario maar vrij komt en’ - er klonk een sombere dreiging in haar stem, ‘als de man, die ons geluk in scherven wou breken, die het leven van ons beiden wou ten gronde richten, - als die man zijn gerechte straf krijgt. O! Als ik die m.a.d.s. hier had, ik zòu hem... ik zou hem...’ Ze sprong op; als ‘hij’ hier geweest was, zou ik niet gaarne in z'n schoenen gestaan hebben! Donald vatte haar hand. ‘Antwoordt U alstublieft op mijn vraag!’ ‘Àlles wil ik doen, al-les!!’ ‘Voorlopig hoeft U maar één ding te doen: zwijgen! Niemand, letterlijk niemand mag iets te weten komen van hetgeen ik U zoeven verklaard heb. Ik waarschuw U met nadruk: één onvoorzichtig woord kan mr. Tarani véél kwaad doen en den m.a.d.s. waarschuwen! Alles is dan te vergeefs geweest! Dus: kan ik absoluut op Uw zwijgzaamheid rekenen?’ ‘Ik heb U toch m'n erewoord gegeven,’ zei ze met een vleugje minachting, ‘en als een Corelli iets belooft, houdt hij het, ook als men hem in stukjes zou snijden!’ ‘En dàt gevaar,’ lachte Donald, ‘zult U niet lopen. De m.a.d.s. zal U geen kwaad doen!’ ‘Hoe lang denkt U, dat Mario in de gevangenis zal blijven? Iedere dag is voor hem natuurlijk een eeuwigheid!’ ‘Daar kan ik U absoluut niets van zeggen,’ antwoordde Donald, ‘maar naar ik gehoord heb, heeft zijne excellentie Baranzo Uw vader verzocht, een voorlopige invrijheidstelling te bewerkstelligen.’ Ik zag, hoe hij zijn scherpe blik op 'r gezicht richtte, blijkbaar wou hij haar reactie op deze mededeling zien; ook ik keek haar vol aan. ‘Heeft hìj dat gevraagd?! Die huichelaar!’ ‘Waarom: huichelaar?’ ‘Omdat hij in werkelijkheid wel dol-blij zal zijn, dat | |
[pagina 60]
| |
Mario verdwenen is! Die gemene..., hij probeert al sinds maanden mijn gunst te winnen. Geen leugen is hem te gemeen, om Mario in mijn ogen en vooral in die van mijn vader, vuil te maken. En nu wordt meneer opeens sentimenteel...! Nu voelt hij opeens medelijden met Mario! Bah, wat een lage huichelarij! Als-ie denkt, dat-ie me daarmee sympathieker wordt, vergist-ie zich heel erg!’ ‘Uw oordeel over onze sympathieke excellentie is niet bepaald vleiend,’ meende Donald glimlachend, ‘misschien is het tòch menslievendheid van 'm! In elk geval hebben we een kans, dat Uw vader stappen in deze richting doet.’ ‘Goed, maar ik blijf op Uw hulp rekenen, mr. Grabley! Mocht U mij nodig hebben, dan ben ik altijd voor U te spreken.’ Ze stak haar hand uit. Donald drukte die stevig en ook ik liet me niet onbetuigd: ‘Ik strijd méé!’- ‘Weet je Donald,’ zei ik, toen de signorina verdwenen was, ‘ik heb het gevoel, dat we niet ver behoeven te zoeken. De m.a.d.s. en onze sympathieke excellentie zouden wel één en dezelfde persoon kunnen zijn!’ ‘Jongmens,’ berispte Donald met een streng gezicht, ‘je loopt weer te vlug van stapel! Ga nooit iemand verdenken, als je geen plausibel motief kunt bedenken dat hem tot deze daad zou kunnen bewegen. Bij Baranzo zou dat alleen kunnen zijn: jalousie. Hoewel ik de zuidelijke jalousie volstrekt niet onderschatten wil, komt het me toch onwaarschijnlijk voor, dat een jonge, rijke excellentie daarom zo'n geraffineerd plan zou bedenken, dat hij daarom 20 millioen zou stelen! Doch overigens...’ Er klonk een schuchter klopje en even later verscheen Pasquale in de kamer, na nog eens goed in de gang rondgekeken te hebben, of zich daar niet iemand bevond. We keken hem verwonderd aan en hij begon zich eerst hakkelend te excuseren, dat hij ons nu kwam storen. Maar hij had iets gezien, dat 'm geen rust liet en hij wou graag eens horen, wat de Engelse signor zei. 't Leek wel | |
[pagina 61]
| |
onzinnig, maar sinds dat met signor Tarani gebeurd was, kon àlles mogelijk zijn... ‘Ja, ziet U... op het feest was signor Sibilio... U weet wel, de compagnon van onzen signor bij één van zijn vele bedrijven... verscheen signor Sibilio met een nieuwe dasspeld... en nu viel het me op, dat die dasspeld... die dasspeld... behoorde tot het goed, dat gestolen is!!’ ‘Hoe weet je dat?’ ‘Heel gemakkelijk. Die dasspeld heeft signor Corelli alleen op bijzondere dagen - feestdagen, of zo - gebruikt... een oud familie-stuk... heel kostbaar...’ ‘Is vergissing niet mogelijk?’ ‘O, neen, die dasspeld heeft zo'n bijzondere vorm... een gouden leeuwtje, staande op vijf diamanten sterren... dat ik het ding uit duizenden zou herkennen. Neen, dat weet ik securissimo, héél zeker!’ Ik vertelde Donald met enkele woorden, wat Pasquale me zoéven meegedeeld had en zijn eerste vraag was: ‘Heeft hij signor Corelli iets ervan gezegd?’ Bij de naam ‘Corelli’ begon Pasquale al met z'n hoofd te schudden en toen ik hem de vraag voluit vertaalde, antwoordde hij geschrokken: ‘No, no, natuurlijk niet, daar heb ik bij onzen signor niet mee durven aankomen. Hij zou me ontslaan!’ Donald vervolgde: ‘Zeg hem, dat-ie daar goed aan gedaan heeft, want het is natuurlijk klinklare onzin, om signor Sibilio in verband met de diefstal te brengen. Hij zou er verstandig aan doen, om nooit van z'n leven op zulke fantastische ideeën te komen!’ Pasquale nam de schrobbering - die ik vertaalde op afschrikwekkend-strenge toon - al buigend en zich excuserend, in ontvangst en maakte zich dan - met halfgeschrokken, half-teleurgesteld gezicht, ijlings uit de voeten. ‘Pasquale had wel op een àndere ontvangst gerekend,’ begon ik verwijtend. ‘En verdiend ook! Ik geloof zijn aanwijzing volkomen, al leek het me niet gewenst dat te laten blijken.’ | |
[pagina 62]
| |
‘Dus een tweede candidaat voor de titel van “m.a.d.s.”?’ ‘Wie zal het zeggen? Dat zal een onderzoek moeten uitwijzen. En dat onderzoek gaan we nu onverwijld beginnen. Tot nu toe hebben we getheoriseerd en gekletst, nu gaan we werken!! We gaan op het spoor zitten, totdat we eindelijk “achter de schermen” komen en den man ontdekken, die van daaruit aan de touwtjes trekt. Allons: aan het werk!’
* * *
Ik ging mee-speuren. Ik heb den lezer de hele situatie tot in alle détails geschetst en ik nodig hem uit, om méé te zoeken naar den ‘man-achter-de-schermen’. Al komt het me waarschijnlijk voor, dat hij het niet verder zal brengen dan ik destijds. En dat ook voor hèm de oplossing een grote verrassing zal zijn! |
|