Mestreechter veerskes

[p. 17]

Aon m'n Geboortestad

Wie leefste in m'n hart, mien Starestad,
mien Treech; iech zeen d'n Maos, d'n tores, pleine, straote,
iech huur d'n taol, dat bijnao zingend praote,
en weet: dìech höb iech àltied leefgehad.

Zoe veilig likste in dat vröchbaar dal
mèt al d'n tores, roej en blowgrijs dake;
en, woe die vollek beijt en wèrk, dao wake
d'n Hèllege tot gei leid diech treffe zal.

Fèl bèste d'ieuwe door bedreig, begeerd:
belèk en plundring sloge deepe wonde,
mèh wie ze aoch d'n oeraw sjoenheid sjonde
dee geis vaan diech is, joonk, weer opgeveerd.

Wie broesj in diech dee geis mèt Carneval,
wie levenslöstig wètste fies te viere;
mèh aoch daonao, serjeus weer, God te iere,
stad vaan Servaos, stad vaan Slevrow veuràl.

Wie hunkerde m'n hart nao diech, mien stad,
es iech soms wied vaan diech eweech mòs leve;
ao, àltied is die beeld miech bijgebleve:
iech höb diech àl mie leve leefgehad.

4-2-'51