De nieuwe Harleveense doedel-sak

kweelende boere-deunen, minne-klagten, harders-zangen , drinkliederen, en klugten. Alle op bekende voysen

[p. 74]

’t Vermaak van de Zoomer, in de Plantagie en Diemermeer.

Voys: Onlangs geleen ging ik bedroefd van zinnen.

Wie zou hem in dees tyd niet weer verblyen,
Nu yder met zijn Lief na buyten gaet;
En nu het Veld met Gras weer Ieugdig staet,
En Bloem en Blad met dau weer is bespat,
En nu geen Kou ons plaegt in deze tijen.

Voor mijn ik ga voor eerst in de Plantagie,

Hoe schoon en Ieugdig Bloeyd hier elk een Boom,
Hot menig Ruster gunter aen de Stroom,
Ian met Lys en Krelis met zijn Tryn,
Die spreeken nu niet als van haer Vryagie.

Dus gaen ik voort de Poort uyt in het Meertje,

Hoe Lief en Soet kweeld hier de Nagtegael:
Mijn hert verheugd door zijne zoete taal,
Ik hoor de Vink en Leeuwerik heel bly:
Terwijl die heen en weer vliegt als een Veertjen.

Daer ben ik aen de Malibaen gepreesen,

Daer moet ik in, Bloet wie maekt zoon geraes,
‘t Is lange Louw die lykt beget een Baes;
‘t Is staa wat ruym hy goyt de stuyter weg,
De Weddenschap wint hy gelyk voor deezen.

Kyk Aaltjen bind een doek voor Iaspers oogen,

Hy loopt verkeert o ramp daer valt de Bloed,
Men lagt hem uyt om dat hy geven moet,
Een Kanne Wyn die hy verlooren heeft,
De Weddenschap die heeft de zul bedroogen.

Nu na een Plaats alwaer wat vald te nappen,

[p. 75]

 

De Taafels en de Banken sijn bezetl

 

‘t Is zit in ‘t Gras indien gy wil de pret,

 

Beschouwen die hier op dees tyd geschiet,

 

Men hoort haest niet als Hospis wil maer tappen.

 

o Wee daer valt Iaep met zijn lieve Truytjen,

 

Door ‘t looze Bankjen yder lagter om,

 

Wat vorders doopt Tryn krakelings en Mom;

 

Terwijl Fobbert een Schol aan Mooten snyt,

 

Voor sijn beminden die haest is het Bruytjen,

 

Daer drinkt men Koffie met een heel zoet klontjen,

 

En Ioris kommandeert een kom met Melk,

 

Terwyl een ander drinkt een Volle kelk,

 

Met Frisse Wyn die hem verheugt het hart,

 

En zuygt daer na d’Ambroos van Pleuntjes montjen.

 

Van daer na Diemen die hem wil vermaaken:

 

Hoe meenig Koetjen loopt hier in het Veld,

 

Terwyl de Boertjes elk gelyk een Held,

 

Die Beesjes Melken dog om groote winst,

 

Waer na dat yder Mens gewis sel haeken.

 

Van daer ga ik na huys en die wil kyken,

 

Of ‘t er zo is die gaet het vry bezien,

 

De Zoomer die vermaekt vast ellek ien,

 

o Diemermeer ik prijs u groote Lof,

 

En wil altyd op uwe glantzen pryken.