De nieuwe Harleveense doedel-sak

kweelende boere-deunen, minne-klagten, harders-zangen , drinkliederen, en klugten. Alle op bekende voysen

Minne-Zang.

Stem: Ik die de heele gansche nagt.

Onlangs zag ik een Veld Godin,
So schoon als een Heleen,
En wonder rat ter been,
In een bos na mijn sin,
Die men heel ontstak in Min,
Sy trock heel gezwind haer kleeren uyt,
Ik hiel men stil en maekte geen geluyt,
Sy trok heel gezwind haer Kleeren uyt,
Ik hiel myn stil agter een Boom heel Groen,
En zag wat zy wou doen.

Haer kleertjes had zy uyt gedaen,

Om voort in de Beek te treden zy geleek,
Een Venus of Diaen,
En in Blankheyt scheen ‘s een Swaen,
Haer Borsjes Zaft als een Sneeuw zoo wit,
En haere Oogjes zwart gelyk een Git,
Haer Borsjes zagt en als een Sneeu zo wit,
Ontstak mijn in een Vuur als Etnaas Gloet,
Waer door ‘k haer Minne moet

Tot haer Knietjes trat zy in ‘t nat,

Mijn oog viel op haer buyk en op haer enge struyk:
En al ‘t geen dat ze had:
Dat door ‘t Water wier bespat:
Haere dyjen schouders en haer tug;
Haer blanke Voetjes waere wonder vlug:
Haere dyjen schouders en haer rug;

[p. 73]

 

Daer waer na ‘k zag niet een foutjen aen:

 

Dus wou ik by haer gaen.

 

‘k Trok heel geswint en wonder stil,

 

Mijn klederen uyt,

 

Om zo geheel vertuyt,

 

Nu mijn lust en mijn wil,

 

t’Gaen by haer zonder geschil:

 

Maer zo dra die schoon Maegt mijn sag,

 

So riep zy heel benaeud ach! ach! ach! ach!

 

Nog eens zo dra die Maegd mijn zag:

 

So vlugten sy en ik haer spoedig na.

 

Ik riep ey sta ey sta.

 

Dog zy Vlugten gestadig voort,

 

Maer ‘k haelden haer haest in dat waer wel na mijn sin,

 

‘k Riep sta mijn te woord,

 

die mijn hert en mijn siel bekoord,

 

Ik greep haer om de middel vast,

 

So dra zy zag dat zy waer verrast:

 

So sprak zy ach! doe mijn geen overlast,

 

Mijn schoot heb ik ten besten voor een Vrind,

 

Die mijn opregt bemint.

 

Daer op kusten ik haere Mond,

 

En soog het soete nat,

 

daer geen Nectar by had,

 

Van de Ambroose gront,

 

Waer door ik meer wier gewond;

 

daer na smolt ik mijn Sieltjen in haer schoot.

 

En Pylden net de diepten met mijn loot;

 

daer na smolt ik mijn Sieltjen in haer schoot,

 

En dee mijn lust volkome met de Maegt,

 

die alle schoonheyt draegt.

 

So dra ‘k verdooyt door ‘t Streelen waer,

 

Toen sprak zy Ionge quant,

 

Heel fris en heel gelant,

 

Laet ons voor ‘t Altaer,

 

Van God Hymen met malkaar,

 

Ras verbonden in den Egte Trouw,

 

dan bend gy mijn Man en ik u Vrouw,

 

Ras verbinden in den Egte trou

 

Ik waer te vreen dus kleeden wy ons aan,

 

En ben met haer gegaen.