Triomf van Nederlandt, of vervolg op het Eerste Tweede en Derde deel van het Geuse Liedboek
(1734)–Dirk Ravestein–
AuteursrechtvrijOp een aangenaame Voys.Godt geeft u goeden dag,
Rijssel gy schoone stede,
Ik breng u tot beklagt,
Veel duysent knegte mede,
Wel Edel Jonkvrou,
Mijn jonk hert van liefde brant,
Helpt mijn dog uyt den rou,
Of anders moet ik van kant.
Mijn Heer ik ken u niet,
Wat zyt gy voor een Prince,
Die soo klaegt van verdriet,
En tragt na myn Provincie,
Mijn Heer met rede,
Oppert u voor desen keer,
Want ik hoor wel aen u reden,
Dat gy zijt een Man van eer.
Men kent myn aen mijn fatsoen;
En aen myn vrome daden,
al die maer hoort mijn naem,
Is straks met
| |
[pagina 89]
| |
vrees belade
Wel Edel Jonkvrouw,
Mijn Jonkhert van liefde brant,
Helpt myn dog uyt den rou,
Of anders moet ik van kant.
Myn heer ik ken u niet,
Wat zyt gy voor Prince,
Die al soo v eer van hier,
kom vraege na myn Provincie,
Ik heb geen Vrinden,
als die ik beminnen sal,
Dat is Louis den Veertiende,
Anno een-en-veertig in 't getal.
Juffrouw u schoonheyt doet,
Myn komen al soo verre,
Gy blinkt in myn gemoet,
Gelyk een heldere Sterre,
Laet u maer bewegen,
'k Ben den Prins Eugenius,
Die tot u is wel genegen,
En van liefde brant aldus.
Myn Heer ik heb u verstaen,
Zyt gy den Prince Eugene,
Wilter maer stil weg gaen,
Eer gy loopt twe blaeuw scheene,
Het sou myn jammer spyten,
Dan men zo een Prins vailjant,
Dat sou qualyk gaen verwyten,
Dat gy myn verliet met schant.
Myn lief ten geeft geen noot,
Ik sal u noyt verlaten,
Ik blyff liever selver doot,
Met veel van mijn Soldaten,
Spreekter dog niet soo spytig,
Myn liefde is noyt versmaet,
Want de liefde die keert vlytig,
In soo vreesselyken haet.
U liefde oft u haet,
kan myn in 't minst niet deeren,
Ik heb menig braeff Soldaet,
Om u van mijn te keeren,
Wallen en ramparen,
En Boufleer myn Gouverneur,
Dat is geen bloyaert of verrader,
Die staet 't hem te keur.
Betrouwt maer op Bourbon,
En op u sterke Wallen,
Hondert stukken Canon,
Die sal ik strack doen Brallen,
Bommen en Carkassen,
En Vierwerken klyn en groot,
Die sullen u wel treffen,
En u brengen in de noot.
Prince doet maer u best,
Laet u Canonnen kraken,
breekt gy by dag myn Vest,
by nagt sal ikse maeken,
Gy mag maer vry schieten,
Maer ik vrees dat u gewelt,
In 't eerste sal verdrieten,
En quetsen jouw menig Helt.
| |
[pagina 90]
| |
Sa dan myn Canonniers,
Sa maekt nu Batteryen,
En gy myn Bombardiers,
Wilt u de Stadt niet meyen,
Schiet maer alles in den brant,
Kerk, Klooster en Capel,
Schiet de heele Stadt tot schanden,
Want sy toonen haer rebel.
Ik heb tegen u gewelt,
Myn sterke Citadelle,
En meenig braven Helt,
Die haer ter weeren stellen,
En nog Mortieren,
Halvemaens en Bastion,
Die sullen u niet vieren,
Kom maer met u grof Canon.
Hebt gy dan niet gehoort,
Van al mijn kloeke daden,
Hoe dat ik voor Torin,
De Armee heb geslagen,
Tenten en Bagagie,
En al u grof Canon,
Dat hebt gy moeten verlaten,
En nu kom ik weerom.
Ja Prince vol van eer,
Ik heb nog in myn memorie,
Maer ik vrees voor dese keer,
Dat jouw en myne glorie,
Gy sult verlaten,
Want geen Turken hier en zyn,
Maer brave France Soldaten,
Kloek vailjant en daar toe fyn.
Mijn Lief ten heeft geen noot,
Ik sal u noyt verlaten,
Ik blyft liever selver dood,
met veul van mijn Soldaten,
Daer syn myn handen,
dat ik uwe hoogmoet zal,
al haast brengen tot een schande,
Met u brave Fransen al.
Gy syt een dapperen helt,
En daar toe nog een Prince,
Maer ik vrees u gewelt,
Nog in 't alderminste,
Weester dog niet soo moedig,
O Edele Prins vailliant;
Ryssel dat en sal soo spoedig,
Nog niet vallen in u hant.
Allon mijn Bombardiers,
Sa maekt nu batteryen,
En gy mijn Cannoniers,
Wilt u de Stad niet myden,
Laat maar u Bommen,
Door de Stadt aen alle kant,
En in 't Casteel doen brommen,
Ter eeren van den Prins vailliant.
Burgers hout goeden moet,
En bidt Godt al te same,
Dat hy door Kristus bloet,
Als een Barmhertig Vader,
Vergeeft tog onse sonde,
En misdaet groot en kleyn,
Die door Kristus dierbaer wonde,
Ons sal helpen uyt de pijn.
|
|