Triomf van Nederlandt, of vervolg op het Eerste Tweede en Derde deel van het Geuse Liedboek
(1734)–Dirk Ravestein–
AuteursrechtvrijVoys: Wie ontwaekt den Adelaer.Wel hoe staet den Haen ontstelt,
Nu sijn kraajen wert benomen,
En sijn krygsmagt neergevelt,
Die in Duytslant sonder schroomen,
Daer maekten soo goede sier,
Maer 't is nu Monsieur quartier.
Op de Schellenburg en Hoogstad,
Daer zy kreegen so veel slaagen,
Liepen doen na Landouw rad,
Daer mense mee uyt siet jaagen,
Niet door list of vals verraet,
Maer door kloekheyd metter daed.
Schoon sy hertneckig en stout,
Haer daer in al diffendeerden,
Haer Poorten wel geslooten hout,
Waer in dat sy haer verweerden,
Nog moeten sy buygen hier,
Voor het stael en voor het vier.
Daer Monsieur de Labanie,
Niet van had sulke gedagten,
Maer steund op le Roy Louwie,
Sou hem ontsetten met magten:
Maer hy blyft wel van die kant
Vreest voor slaagen en voor schand.
En alle dat Frans gespuys,
En den Beyer-Vorst daer neven,
Yder van haer soekt een kluys,
Om te houden maer zijn leven,
Zo als mar ons magt quam aen,
Zy ook uyt Trier loopen gegaen.
En meer Steeden daer ontrent,
Die sy al hebben verlaeten,
Marlborg is by haer bekent,
Met zijn Ruyters
| |
[pagina 68]
| |
en Zoldaten
Die sy vreese als de pest,
Om dat hy haer jaegt uyt 't nest.
Den Rooms Koning kloek van aert,
Heeft nu Landouw in zijn handen,
Dat hy der door vuer en zwaert,
Haer daer uyt dreef heel met schanden,
Haer Meynen en Wercken veel,
Smeet hy over hoop geheel.
Schoon sy vielen veel tijds uyt,
Om onse magt te verpletten:
Dan maekten ons Volk weer buyt,
Want sy vielen in de netten,
Datter veel tijds niet een Man,
Van die Troupen en quam van.
Ons Batterijen wel geplant,
Om de Stad aen alle zeyden,
Te beschieten aen allen kant,
Dat den Vyant niet kost meyden,
En schoon sy maekten hier en daer,
Al afsnijdinge voor haer.
Dan sag men aen onse zey,
Weder nieuwe Wercken maken,
Met het Canon al op een rey,
Daer men haer mee quam genaken,
En onse Mortiers gewelt,
Heeft haer desseyne ontstelt.
Zo dat sy haer sien ontbloot,
En haer wercken gans vervallen,
Al manqueert geen kruyt of loot,
Zo leggen om werken en wallen,
Die met magt sijn neer gevelt,
Door den Rooms Konings gewelt.
Waerop sy de Trommel slaen,
En de witte Vaen uytsteeken,
Dat sy de Stad nu afstaen,
Als sy maer met het eer teken,
Van Soldaten trekken uyt,
Geven al de rest tot buyt.
Zo wert verdooft de Lely glans,
de Franse dwingelandyen,
door d'Geallieerde kans,
Die den Haen nu niet kan meyen,
Zo dat hy aen Duytslant wel
Langen tijd gedenken sel.
Daer den Brit en Adelaer,
Met de Batavieren samen,
Haer hebben getoont voorwaer,
Alle als Helden bequamen,
De Beyerse en Fransen magt,
Drie-mael onder de voet gebragt.
|
|