Triomf van Nederlandt, of vervolg op het Eerste Tweede en Derde deel van het Geuse Liedboek
(1734)–Dirk Ravestein–
AuteursrechtvrijVoys: Wie ontwaekt den Adelaer.
Beyervorst.
Wellekom Monsieur Tallard,
Wellekom nu by Hoogstetten,
Met u France heel galjand,
Om den Adelaer te zetten,
Uyt sijn Rijk en van zijn Throon,
Om my dan de Keysers Kroon.
Op te setten dat Louys,
Met Contract my vast beloofde,
Mits Condietie ik voor prijs,
Duc de Berry tot een hoofde,
Kroonen tot Roomsch Koning zou,
Maer og! og! ik heb berou.
Monsr Tallard.
Waerom spreekt gy van berou,
Siet mijn dertig duysent Helden,
Met Kanonnen en kartou,
Komen met ons magt te Velden,
Samen 't quaed aen u gedaen,
Wederom vergelden gaen.
Beyervorst kom uyt 't gevaer,
Tot Hoogstetten om te strijden,
Tegen Roos en Adelaer,
Lodewijk en zal 't niet lijden,
Datmen u tot Donawaerd,
Scherp scheerden zo den baerd.
Marlebourg.
Francen haen kraeyd niet te vroeg,
Kund gy nog al meer verdragen,
Is die krou niet groot genoeg,
Of
| |
[pagina 58]
| |
verwagd gy meerder slagen,
Nu mijn Helden valt 'er aen,
Doedse van hier drijven gaen.
Prins Eugenius.
Duydse knegten 't gaed u voor,
Om den Vos nu te bespringen,
Volgd my na op dit spoor,
Dat wy mogen Te Deum singen:
Liever laten goed en bloed:
Eer wy wijken nu een voed.
Hompes.
Nu Hollanders aen den dis,
Wild geen kruyd en lood nu sparen:
Houd u kloekmoedig en fris,
God die zal ons nu bewaren,
Om dien Franschen dwingeland,
Eens te jagen dier van kand.
'Smorgens vroeg eer 't was schoon dag,
Quam Brid Leeuw, En Duydsche knegten,
Tallard door de mist niet sag,
Voor dat wy al aen 't vegten,
Waren met dien Fransen Haen,
Maer hoor hoe 't hem is vergaen.
Franschen Marquis, schrijvende aen zyn Vrind.
Vrinden ik heb droeviger dag,
Van mijn leven nooyd versleten,
Daer soo dodelijken slag,
En Louis zo wierd gebeten,
Ag! mijn tranen, vloeyen weg,
Als ik u de waerheyd zeg.
Sestig duysent man seer schoon,
Die voor onsen Koning streden,
Ja het puykje van de kroon,
Hebben daer vry wat geleden:
Dat 'er twaelf duysent man,
Nauwelijx daer quamen van.
Tallard met den Adel groot,
Moesten haer gevangen geven,
Maer de meeste die zijn doot,
En verdronken, Ag! zijn leven,
Groter slag nooyt voor Louis,
Groter rou nooyt voor Parijs.
Den Hollander.
Men zag Phaeton wel haest,
Uyt de hoogte nederdalen,
Dat de Wereld stond verbaest,
Want de Adelaer zijn stralen,
Met de Roos, Leeu zo het scheen,.
Dat hy uyt Duysland verdween.
Beyervorst aanschoud dit spel,
Raekt gy met u vrind aen 't dalen
Gaet vry by u Metgesel,
Om meer goude mund te haelen,
Daer gy vast was door verkogt,
En aen Lodewijk verknogt.
| |
[pagina 59]
| |
Weet gy niet hoe dat u Broer,
voor al zijn verradereyen,
By Louys daer mede voer,
So raekt gy nu ook in 't leyen,
Met Marsin gaet in arrest,
Gy zijt Vrankerijk een pest.
Gaet in rou nu na Parijs,
Men zal vloeken men zal schelden,
Dat gy lacy zeyd Louys,
Hebt gelaten al mijn Helden,
In de piek en in de ley,
Weg vervloekte van mijn zey.
Denkt op dat onnosel bloed,
Dat gy eertijds hebt vergoten,
Of dat nu geen wraek en doed,
En je so komt te ontbloten:
Van Vorstendom en staet,
Dat is loon van u verraed.
Want wy dagten in den strijd,
Hoe dat gy in Brabant dede,
Hollanders van nu benijd,
Hoe dat gy haer in de Vrede:
Overgaf den Franschen Haen,
Daerom wy zo vinnig slaen.
Holland, Brid, En heel Duysland,
Sijn verblijd met haer Victory;
Dat gy en Louis aen kand,
Met u magt en met u glory,
Van u beyde raekt fotu,
Al u Vrienden zegt adieu.
|
|