Triomf van Nederlandt, of vervolg op het Eerste Tweede en Derde deel van het Geuse Liedboek
(1734)–Dirk Ravestein–
AuteursrechtvrijVoys: Hoe draeyt het Rad van avontueren.Hoe spreyt de adelaer zijn Wieken,
Over de Werelt uyt int ront,
| |
[pagina 39]
| |
Engelant laet zijn Roos ook Rieken,
Daer de Leeuw mee is in 't Verbond,
Den Konink van Pruysen daer neven,
De Pals daer by,
Hebben haer in dit Verbont begeven,
Als Helden vry.
Hanover met zijn kloecke knegten,
En Hessen moedig met het stael,
Den vorst van Zerl gereet tot vegten,
Die is nu in 't Verbont egael,
Om den Oorlog uyt te voeren,
Met goet beleyt;
Om die de werelt stelt in roeren,
Te dwingen ter tijdt.
De Faem heeft ons veel blyde maren,
Dit Jaer gebragt al in ons Lant,
Van Oost en West hier gaen verklaren,
Hoe onse Helden t'alle kant,
Door kloekheyd, en met volle kragten,
Hebben gestaen,
En gingen op haar Vyants magten,
Wel moedig aen.
Waer van Cremona sal getuygen,
En Traarbach, Bern-Cassel mee,
Traben en Vendents mosten buygen,
Germersheym die kloeke Stee,
Die alle door de Franse knegten,
Waere bewaert,
Maer zijnder alle uyt gedreven,
Met Vuer en Zwaert.
Terwijl ons het Fortuin was meede,
Soo wiert ons WILLIAM ontrukt,
Een wijsen Vorst heel vol van reede,
Is als een Bloem van ons geplukt,
ANNA is in zijn plaets verkooren,
Die Kroon en Staf,
En 't Zwaert sal voeren na behooren,
Tot in haer graf.
De Leeu liet nog zijn kragt niet wijken,
Koe-Hoorn onsen Generael,
Deed Middelburg haest beswijken,
Dwong Sint Donaes met vuer en stael,
Den Prins van Nassou van gelijken,
Ook Keyserswaert,
Niet door bedrog of door practijken,
Maer door 't Zwaert.
De Franse wouden dit weer vreeken,
En quamen op Nimwegen af.
Maer zijn weer met der haest geweeken,
Ende verdreven als het kaf,
| |
[pagina 40]
| |
Daer op wiert Landau ook beslooten,
Door Keysers kragt,
Den Roomse Konink en veel grooten,
Toonde haer magt.
Hulst was het Oog-wit haer deseyne,
Om te komen al in Zee-lant,
Men sag haer metter haest verdwijne,
En mosten afwijken met schant,
Want sy wierden daer soo ontfangen,
Wel altemael,
Dat Bedmar niet meer sal verlangen,
Na dat onthael.
Vendeloo, Stevenswaert en Roermonde,
Stonden de Franse heel verbaest,
Wierden door 't Zwaert in korter stonden,
Alle gedwongen met der haest,
Dat sy mosten Cappituleeren,
Te trekken voort,
Zy dan na Brabant toe marseeren,
Met goet accoort.
De Stad van Luyk sy haest verlieten,
Maer besetten de Forten wel,
Die wy soo hert gingen beschieten,
Dat die quamen in ons bevel,
De een stormenderhant genoomen,
Een met accoort,
Die wy dan lieten wel marseeren,
En trecken voort.
In Jtaelje ging het niet minder,
Op de Velde van Luzara,
Daer Prins Eugenius verwinder,
Haer toonden zijn Courasi dra,
Dat hy met soo weynig Zoldaeten,
Haer aen dorst gaen,
Met Hussaren ende Trouwaten,
Tast hyse aen.
Dit doet Vranckrijck en Spanjen beven,
En wel gedenken aen dien dag,
Zoo lang die Rijcken sullen leven,
Of als het ymant heugen mag,
Hoe wy voor Vigos quamen Zeylen,
Met alle kragt,
Daer sy haer rijckdom sonder feylen,
Hadden gebracht.
Haer Schepen en groote Galjoenen,
Die laegen daer al op de Zee,
Matroose en Zoldaten koenen,
Ider was als een Mars in Zee,
Om eer en buyt van haer te haelen:
Met goet verstant,
Als wy ook deede sonder faelen,
Aen alle kant.
| |
[pagina 41]
| |
Bembou zyn kloekheyt moet men prysen,
Als een Zoldaet en Admirael,
Daer West-Jndien van sal ysen,
Van dit verwoesten altemael,
En den Vyant sal het gedencken,
Nog hondert Jaer,
Dat men sijn hoogmoet soo sag krenken,
Jnt openbaer.
Lof sy de helden al te saamen,
Die dienen voor het Vaderlant,
Yder na sijn rang met betamen,
In wat inploy ofte een stant,
Hy sijn beroep heeft waergenomen,
Met goet beleyt,
Godt wilt haer vreugt en voorspoet geven,
En zaligheyt.
|
|