De droeve Rouw klagt, over de Doodt van Carolus de II. Koning van Spanjen, die op den eersten November 1700 Overleeden is. Oudt zynde 39. Jaar, min 5. dagen.
Op de wys: Fortuyn hoe ongestadig zyn u gaven.
Wat droevig naer geschrey, wat angst en beve,
Wort ons van alle kante nu geschreve,
Hoe dat het Spanse Rijk die groote Monarchy,
Want men door droefheyt groot,
Wie weet wat droefheyt ende groot bezware,
Door dese doodt in 't kort sal openbaere,
Want dese Monarchy is, wijd en zijt verspreyt,
Ja grenst hier aen ons landt,
| |
Och wat een droeve naere doot is ditte,
Om datter soo veel 't Rijk wille besitte,
Och 't is een harde slag als men 't wel overlegh,
Om dit verschil van kant,
Wat goet en bloet verlies kon dit noch geven,
Eerder een ander Koningh wort verheven,
De heele weereld door is men daer of ontsteldt,
d' Een wil een part van 't Rijck,
Den derden 't heele Rijck,
O droevig Treurspel sluyt doch u gordijne,
En laet geen Moort geschreeuw daer uyt verschyne,
Maer speelt een vreugde spel, dat Liefd' en Vree verthoont
O Heer opperste Koning van ons alle,
Gy die 't bestiere kan naer u gevallen,
't Is u alleen bekent hoe het hem schicken sal,
Vreest men daer over noch,
Men heeft de zekerheydt soo klaer gekregen,
Dat Vrankrijk hem toetakelt we ter degen,
En heeft een groote macht van Vollick by malkaer
O Vorsten kleyn en groot spant in u krachte,
En wilt doch Mid'laars zijn met al u machte,
Want zeker 't leyt daer by, dat d' heele weereld hier,
Door raeken sal in twist,
En eer 't sal zijn geslist,
Sal vry wat zijn verquist,
o Godt wil ons en ons Landen bewaere,
Dat wy door haer niet raken in bezwaere,
Waar het Spaense gebiet, grenst aen ons Vaderlandt,
Waer door men licht voorwaar,
Het vuyr steekt dikwils daer,
| |
Dees ouwe Eeuw die sal haest zijn verdweene,
En voor de nieuwen soo vreest ellick eene,
En zeker buyte reen en wert dit niet gedacht,
Maer buyght u voor den Heer,
|
|
Auteursrechtvrij
