De Tapoe

[p. 16]

IV

Moeder had die middag een cake gebakken en daar was Henry sinds hij kon eten, dol op. Toen hij enigszins bezweet uit de tuin in de keuken kwam om wat kouds voor zichzelf en de anderen te halen, bood ze hem een stukje aan, vers uit de oven. Hij nam twee magere hapjes, begon te hoesten en schoof het schoteltje met cake erin van zich af. Moeder keek haar zoon enigszins verwonderd aan.

‘Wat is er met je, Henry? Voel je je niet goed?’

‘Ik weet het niet, ik kreeg opeens zo'n vieze smaak in mijn mond, dat ik die cake niet naar binnen kon krijgen.’

‘Ga niet meer naar buiten, ga direct baden, je ogen staan niet goed. Ik zal die soft voor Marcel en je vader brengen.’

Tijdens het baden merkte Henry dat z'n huid vreemd aanvoelde, het was net of z'n hele lichaam met Limacol ingesmeerd was. Een koud aanvoelende tinteling straalde door hem heen, het water uit de douche leek ijskoud. Z'n oren zoemden en om dat te verminderen, stopte hij z'n hoofd onder het neerkomende water en maakte z'n ogen daarbij dicht. Hij hoorde stemmen van door elkaar; hij zag dat bos en die soela weer, nu stonden er vrouwen en kinderen in het snelstromende water; de kinderen baadden, de vrouwen deden de was. Met stukken hout werd op het textiel geslagen en ritmisch dansten hun borsten mee op het gezang waarmee zij het uitslaan van de kleding begeleidden. Hoger op de oever zag hij hutten onder de bomen.

Hij opende z'n ogen en haalde z'n hoofd vanonder de douche vandaan. Het beeld verdween en hij zag de bruin gespikkelde tegels van de badkamer weer. Alleen een laag gebrom bleef in z'n hoofd achter.

Bij het afdrogen van z'n onderlichaam voelde hij een aangename prikkeling. Hij kreeg er razendsnel een erectie van zoals hij nog niet eerder had meegemaakt. Zonder dat hij zichzelf stimuleerde, voelde hij de spanning stijgen.

[p. 17]

Opeens begon z'n onderlichaam heftig te schokken en in een aantal stoten voelde hij z'n onderbuik leeggeperst worden, met een kracht die hem onbekend was. Terwijl hij hijgend tot rust kwam, keek hij verbaasd naar de badkamervloer.

‘Hoe had dit kunnen gebeuren?’ vroeg hij zich af. ‘Hoe? Ik heb mezelf niet eens aangeraakt en kijk die hoeveelheid; waar heb ik dat vandaan gehaald?’

Met lichtelijk uitpuilende ogen zat hij een uurtje later samen met z'n ouders en broertje aan tafel. Weer kreeg hij die vreemde smaak in zijn mond, die hem de eetlust benam. Met veel moeite lukte het hem een paar hapjes brood naar binnen te werken.

‘Wat is er met je, jongen? Vanmiddag lustte je je lievelingslekkernij niet en nu zit je te peuteren met je eten. Zo ken ik je niet.’

‘Ach ma, ik weet het niet....ik...nou, ik voel me niet zo lekker, niet dat ik koorts heb of zo, maar ik voel me zo verward, alsof ik....in me....ach, laat dat maar. Ik probeer te eten, maar het is alsof m'n lichaam dat tegenwerkt.’

‘En vanmiddag deed je buiten ook zo afwezig, ik zag het duidelijk,’ zei vader terwijl hij Henry scherp opnam. Gebruikte die jongen soms drugs of was hij gewoon ziek aan het worden?

‘Probeer weer,’ zei Marcel, ‘kijk wie wint, vecht ertegen, slik gewoon met kracht en geweld door.’

‘Inderdaad,’ dacht Henry, ‘wat is dit voor nonsens? Ben ik mezelf niet eens meer de baas?’

Hij nam een hap brood en begon flink te kauwen. Nadat hij het brood tot moes had gemalen, slikte hij het voorzichtig door; hij moest daarbij extra druk op z'n slokdarm uitoefenen. Traag schoof het voedsel naar beneden. Snel nam hij 'n slok melk; de vloeistof ging er gemakkelijker in. Onder druk daarvan voelde hij de voedselprop naar z'n maag zakken alsof de binnenwand van z'n slokdarm kurkdroog was. Weer nam hij een slok melk, aangemoedigd door het succes van de eerste. Het liep echter verkeerd af; een deel van de melk kwam in z'n luchtpijp terecht, met als gevolg

[p. 18]

een heftige hoestbui, waarbij melk over de tafel werd gesproeid, het vocht kwam zelfs z'n neus uit. Geschrokken keken de anderen deze vertoning aan. Opeens begon z'n slokdarm te golven en met een misselijkmakend geluid braakte hij z'n maaginhoud uit; het zaakje spatte op zijn bord. Een scherpe geur verspreidde zich. Hijgend bleef Henry met open mond en gesloten ogen met z'n hoofd tussen z'n handen zitten.

‘Die jongen is ziek, we moeten hem naar de dokter brengen,’ zei moeder. Ze stond op en begon met een lap de tafel en haar zoon af te vegen. Vader stond op en bevoelde met de achterkant van z'n linkerhand de keel van Henry. ‘Hij heeft geen verhoging,’ mompelde hij.

‘Ik ben niet ziek; het...is...iets...in...me...’ zei Henry met horten en stoten.

‘Misschien heb je een djoembie ingeslikt,’ zei Marcel lachend. De allesbehalve lachende gezichten deden hem inzien dat z'n grap niet gewaardeerd werd.

‘Probeer of je wat melk binnen kunt houden,’ zei vader. Henry probeerde dit; de melk kwam niet terug, maar een reeks maagkrampen deed hem bijna van z'n stoel vallen. Hij gaf niet op en zo lukte het hem een half glas melk binnen te krijgen en te houden.