Friktie tories

(1980)– Rappa– rechtenstatus



[pagina 98]
Ronnie en de beerputten ‘Zo, Ronnie mijn jongen, je zit nu al in de examen klas van de Middelbare school, heb je al gedacht wat je wil worden?’ ‘Wel pa, ik..........’ ‘Je gaat dus studeren, mooi zo. Waar wil je studeren?’ ‘Nou kijk, pa, ik.........’ ‘Goed zo, je wil naar Holland om te studeren. Mooi mang, zoek een richting waar ze een beurs geven, dan ben je veilig, en mijn zak ook. Welke richting wil je op?’ ‘Eh, luistert U, ik........’ ‘Medicijnen?’ ‘Nee, want......’ ‘Ingenieur, goed zo! In welke “kunde” wil je ingenieur worden?’ ‘Mang, wacht U, ik.......’ ‘O, wil je naar de Technische faculteit?’ ‘Ik zeg U, dat........’ ‘O, je wil niet naar Holland. Goed, naar België?’ ‘Wachte mang, U........’ ‘Nou dan, de States!’ ‘Nee!’ ‘Nee?? Je moet toch naar het buitenland om te studeren?’ ‘Nee!’ ‘Nee?? Je wilt dus in Suriname blijven?’ ‘Ja!’ ‘Ja?? Ben je bedonderd? Wat ga je hier studeren? Die opleidingen hier zijn waardeloos, ze voldoen niet aan internationale eisen, ze zijn onderbezet, ze deugen niet!’ ‘Omdat wij vinden dat ze niet deugen. Omdat wij ze vergelijken met wie weet welke internationale normen. Omdat wij het eigene verfoeien, daarom!’ ‘Jongen, praat niet zo opstandig. Dus dat zal ik ook
[pagina 99]
moeten aanhoren, want meneer blijft in Suriname, dus meneer blijft in dit huis. O jee!’ ‘Ik zal U niet lastigvallen, want ik ben niet van plan zes jaar de afhankelijke, onproduktieve, als maar studerende uit te hangen. Ik ga nu werken, ik ben al ergens langsgeweest, met of zonder diploma, ze nemen me. Ze hebben in dat bedrijf een tekort aan mensen met een middelbare schoolopleiding.’ ‘Jij gaat werken? Werken?? Ben je helemaal van God los? Wat scheelt je? Je moet gaan studeren!’ ‘Waarom mòet ik?’ ‘Waarom? Wat een brutaliteit! Je moet en daarmee uit. Studie is beter. Met studie kom je verder, verdien je meer.’ ‘In dit land? Het is beter? Beter dan wat? Net of je met alleen maar studeren een land kan opbouwen. Ik moet studeren, ja, voor Uw status, voor Uw eer in de familiekring en daarbuiten. Dan hebt U ook een zoontje op de universiteit, net als broer Jozef, net als zus Marie, net als neef Harry. Die hebben zelfs meerderen daar. Nee, ik speel niet mee, ik ga werken.’ ‘Waar ga je werken?’ ‘Bij “Dunker”, de beste beerputten-ledigers in de stad’ ‘Wat? Nee! Vervloekt! Satan! Vrouw, kom horen, je.... je.....jouw zoon gaat bij brongberè werken. Ga weg, vent, ik wil je niet ruiken hier, ga weg, je stinkt.’ ‘Ik ga al, ik wist wel Uw reaktie te voorspellen, de oude generatie die zijn absolute macht niet meer kan laten gelden jaagt de jonge generatie maar de deur uit. Dag pa!’ En zo ging Ronnie, verstoten door pa, te schande gemaakt in de familie, te pletter beroddeld in de buurt, schuin aangekeken door iedereen. Hij stoorde er zich niet aan, hij studeerde van de Middelbare school af, kreeg z'n diploma en ging naar het brongbérè bedrijf. Hij begon van onderen af, hij legde buizen en verbond ze met poepe-klei. Hij kwam elke avond stinkend thuis, hij had een klein erfwoninkje. Al waste hij zich met lux vloeibaar of Pine oil, hij bleef naar zijn werk
[pagina 100]
ruiken. Alle meisjes vermeden hem, op fuiven kwam hij niet meer. Hij ontmoette Helga, ze hield van hem, ze gaf hem haar lippen, ze gaf hem haar borsten, ze gaf hem haar welvende buik, ze gaf hem..... haar dingens en dat vond Ronnie erg leuk. Zij scheen hem niet te ruiken, geen wonder, een slijmvliesstoring in haar bovenste neusholte maakte dat ze vaag iets rook als ze haar neus in een fles vers gemalen peper stopte. Zij kende geen geur, dus ook geen stank. Ronnie klom op, hij werd chef brongberè-duiker, hij verdiende aardig wat. Hij was erg ijverig en elke ochtend stond zijn tankwagen wel weer ergens een beerput leeg te zuigen. Hij deed het met plezier, de zaken gingen goed, hij begon een actie te voeren. Wie één keer z'n beerput door hem liet schoonmaken, kreeg de volgende keer halve prijs. Als je zag hoeveel mensen plotseling belden om te komen zuigen. Het werd Ronnie's ideaal een hygiënische stad met schone, niet overvolle poepputten. Op een keer zoog hij in een goede bui de putten van de buren van een klant ook leeg. Dat werd overal rondverteld. De orders namen toe. Het bedrijf breidde uit. Ronnie's baas was tevreden. Hij kreeg opslag op opslag. Hij verdiende nu meer dan iemand die drie jaren had gestudeerd, en hij was intussen ook drie jaren bezig te werken. Ronnie voerde een reclamecampagne, ‘laat Uw beerput leegzuigen, anders valt hij in duigen en dan zal U buigen als wij komen zuigen.’ En weer had hij succes. Nu verdiende hij meer dan iemand die zes jaar had gestudeerd. Toen begon zijn baas te sukkelen, jaren in de poep-bussiness hadden hun sporen nagelaten. Bij zijn dood bevatte zijn testament twee dingen, zijn graf moest de vorm van een, - nou ja, U raadt het wel, - hebben en Ronnie kreeg het bedrijf cadeau. De familie van de overledene stonk van jaloezie, Ronnie zoog toen gratis al hun putten leeg. Verder ging hij, wijk voor wijk begon hij de stad leeg te zuigen. Nu verdiende hij meer dan iemand die 12 jaar
[pagina 101]
had gestudeerd. Overal zag je zijn bruin gekleurde wagens staan en overal rook je zijn ‘lekker’ luchtje. ‘Wat stinkt dat’ zei iemand tegen Ronnie. ‘Alles stinkt, van parfum, olie, mensen tot geld. En wat wij zuigen hebben jullie gedrukt.’ En verder groeide zijn bedrijf, en groter werden zijn omzetten. Hij was vaste zuiger van ministers en van het ‘paleis’, hij was ‘paleis afzuiger’ om het zo te noemen. Hij verdiende nu meer dan iemand die 20 jaar had gestudeerd, hij woonde in een villa op Leonsberg en zijn bedrijf had inmiddels het monopolie in zijn land. Hij breidde maar uit, bouwde zijn wagens nu zelf om, deed ander zuigwerk, zoals trenzen, riolen en verstopte afvoeren. Hij was al gauw de grootste en beste zuiger van de stad en van het hele land. Zelf op Asindohopomoest hij eens iets zuigen. Hij opende filialen in het buitenland en werd een wereldberoemde zuiger, een internationale zuiger dus. Dat was het verhaal van Ronnie, de brong' bérè-duiker die als multimiljonair stierf. Er werd een standbeeld voor hem opgericht, daar was Ronnie vereeuwigd, zittend op een brongbérè wagen met een zuigpijp in de hand. En zijn familie maar stinken, eerst van schaamte toen van jaloezie en op het laatst van verbeelding. Eén beerput weigerde Ronnie altijd te zuigen, dat was die van z'n pa.

Vorige Volgende

Ronnie en de beerputten