Friktie tories

[p. 64]

Ricardo is ongehoorzaam

Mijn neefje van acht jaar logeerde bij mij. Zijn ouders waren een paar dagen met vakantie naar de Raleighvallen gegaan. Neefje was echt zo een uitbundig lagere schoolkind, dat de ouderen uittest, kijkt hoever hij kan gaan, probeert de regels te overtreden.
Ik heb hem dat voor eens en voor altijd afgeleerd.

‘Ricardo waar ben je?’

‘Hier, oom Fred.’

‘Je zit weer onder de modder, ga je wassen voordat je tante je ziet. Wat deed je?’

‘Ik was “stuwdammetje in West-Suriname” aan het spelen.’

‘Alweer? Kun je niet uit de buurt van die vieze goot blijven? Stuwdammetje spelen, nou zeg!’

‘......................................................’

‘Ricardo luister.’

‘Ja oom Fred’.

‘Als wij na het eten gaan rusten, mag je in de tuin spelen. Maar ga geen chirurg spelen met de kleine hondjes of Chomijnie met de kippen. En je gaat niet op straat, heb je gehoord?’

‘Eeehmm.....ja..........oom Fred.’

‘Mooi, er is genoeg ruimte op het erf. Je vader zou het ook niet goed vinden als je op straat ging rondhangen. Was je goed af en kijk of je tante klaar is met het eten.’

Waarom mag ik niet op straat? Daar spelen juist al die kinderen, kijk, ze spelen djoel en een paar anderen laten hun vlieger op. Ik wil ook gaan, het is zo tof om alleen te spelen. Sang, die ene dikke jongen heeft een jari gemaakt, kijk hoe al dat vet aan zijn lichaam schudt. Mang, ik ga zachtjes bij hun, oom Fred slaapt toch, ik zorg dat ik terug ben voordat hij wakker

[p. 65]

wordt. So, zachtjes met de poort, dat ding piept, ik ga een plei zoeken bij die djoel...............

‘En mijn vader heeft twee auto's, een Gallant en een...... een.........een Amerikaanse wagen.’

‘Waa, dan gaat hij gasoline betalen tot hij blauw ziet.’

‘Mijn vader heeft een spietboot met een 50 kaa-pee motor.’

‘Beeuuu het is pee-kaa, geen kaa-pee!’

‘Wat hebben jouw ouders?’

‘Een kleuren-TV met een.......een di-vie-ho........ eeh..... nou ja met een ding erbij, dan kan je je eigen films draaien.’

‘Oooo, een vie-die-jo. Waaah, wij hebben ook eentje, me vader heeft het uit Ma-jè-mie meegenomen, die doewane heeft niets gedaan, want hij kende me vader, we waren met vakantie naar Disnie-lent, boi, als je die dingen ziet.........’

‘Beu, wij zijn ook naar Disnie-lent geweest, plus nog naar.....eeh.......Keep.... Keep Kennedie, waar ze die rakketten schieten.’

‘Hoeveel auto's heeft jouw vader?’

‘Hoeveel? Maar eentje. Waarom moet je meer hebben?’ zei Ricardo verbaasd.

‘Waahaa hoor 'em. Hoe meer auto's je hebt, hoe geweldiger je bent, hoe rijker je bent.’

‘Me vader fietst meer, die auto is om met ons allemaal ergens te gaan of boodschappen te doen.’

‘Is het een “Vort” of een Dotsj?’

‘Nee, een kleine Tojoota.’

‘Waaaha, a waggie dale. Waar zijn je ouders?’

‘Ze zijn op vakantie.’

‘Waar, naar Ma-jè-mie of Holland?’

‘No mang, ze zijn met de pleen naar de Rallievallen gegaan.’

‘Waaha, dat is in Suriname zelf. Je moet naar het buitenland gaan met vakantie, dan pas is het echt.’

‘Me vader vindt het binnenland mooier en goedkoper. Ik moest naar school, daarom ben ik bij me oom, hij

[p. 66]

woont daar, komen blijven.’

‘Oh.....hé, kijk, je oom kijkt naar je.’

‘Echt?? ai, ik kom..........’

‘Ricardo, kom hier.’

‘Ja oom Fred, ik kom.’

Laat ik niet streng kijken, lief lachend doen, kijken hoe hij reageert, kijken hoe hij doet, zo, meneertje komt lachend en huppelend naar me toe, mooi zo!

‘Ricardo, wat had ik je gezegd?’

‘Dat ik niet op straat mocht gaan, oom Fred.’

‘Mooi mang, en waar was je zo even?’

‘Op straat, oom Fred, maar ik...........’

‘Stil, dat heb ik je niet gevraagd. Kom binnen, doe die poort netjes dicht. Kijk naar mijn tuin, zie je? Daar staat een Matrozenroos, vlak hier staat een kersenstruik, daar staat een fajalobie struik en naast de schutting staat een kroton. Zie je ze?’

‘.............?? Ja.....Ja oom Fred........??’

‘Mooi, hier heb je een mesje, je mag van één van die struiken een flinke twijg afsnijden, haal de bladeren eraf en breng het dan voor me!’

‘Heb je me verstaan, Ricardo?’

‘Ja, oom, maar..........’

‘Niets te maren, ga als de bliksem een tak snijden, laat mij jou daarmee belonen voor je gehoorzaamheid.’

Wat is opvoeding toch vernietigend hard soms. Maar het moet. Ik hou van deze jongen, ik mag hem, maar juist daarom moet ik hem straffen als hij de regels overtreedt.
Mijn vader zei altijd dat opvoeden niet is alleen lief zijn, populair zijn bij je kinderen is. Het is ook niet altijd streng zijn en boos zijn op je kinderen. Het is een wisselwerking tussen die twee uitersten.
Hielden wij ons aan de regels, dan was Pa een vriend gelijk. Verwaarloosden wij onze plicht, overtraden wij de regels, dan kregen wij op ons donder, met zweepslagen en harde woorden. Ging daarna alles weer rustig, dan was hij alles vergeten.

[p. 67]

Het doet mij pijn, kijk hoe die jongen huilt, laat hem huilen, hij twijfelt of hij de fajalobie of die matrozenroos neemt, hij neemt die fajalobie.
Natuurlijk ga ik hem niet slaan, maar deze minuten zullen hem altijd bijblijven, hij snijdt zijn eigen zweep! Neen, ik kan niet meer kijken, laat ik mij omdraaien.

‘.....Eeehh.....oo. .....oo.....oom Fred?’

‘Hmmm?’

‘Hier...is..die.........die........die.........tak.’

Kijk die geraffineerde vent, hij heeft de hele tak ontbladerd, alleen de tros faja-lobie aan de top heeft hij gelaten. Hij weet dat ik hem zo nooit ga kunnen slaan.

‘Waarom heb je die tros bloemen gelaten?’

‘Eeh......eeh.....U.....had gezegd......alleen....de....bladeren...weghalen.’

‘Hm, ja, inderdaad....luister lummel, snij die bloem eraf, geef het aan je tante om in een vaas te zetten, kom dan hier terug.’

‘Ja oom.’

‘Luister kerel, als ik was opgestaan zou ik je wel met die anderen laten spelen, want dan kon ik een oogje in het zeil houden. Natuurlijk weet ik dat je ook djoel wilt spelen, maar ik heb de verantwoordelijkheid over je. Veeg je tranen en ga nu verder spelen. En weet wat je doet als een oudere je een volgende keer iets verbiedt.’

‘Ja, oom Fred, ik beloof, oom Fred, dank U wel, oom Fred, tot straks oom Fred..................’