Burgers in nood

[p. 62]

VI

Een dezer dagen staat de advertentie van Willem Verdoorn in de krant. Als dat niet helpt, helpt er niets meer! Op het bureau zegt hij:

- Ziezoo, juffrouw, in de moderne tijd moet een arbeider moderne middelen gebruiken, wat U? Daar waag ik een paar centen aan....

- Kijk, meneer, u solliciteert zoodoende bij tienduizenden, dat is meer dan u in uw heele leven per fiets bereiken kan, antwoordt ze prompt.

Zoover heeft Willem Verdoorn zelf niet eens doorgedacht. Hij glimlacht.

- En genegen alle voorkomende werkzaamheden te verrichten, zet er dat nog maar bij, juffrouw....

Dat kost weer wat duurder ook, maar wat geeft dat. Op de trappen draait hij zich om en met een knipoogje leest hij nogmaals de letters op het groote koperen bord. ‘IN MEER DAN VIJFTIG DUIZEND GEZINNEN....’

Dat is nou de vierde maal dat de naam van Willem Verdoorn in die krant staat. Toen hij geboren was, toen hij trouwde, toen Rietje kwam en nou dan.

Vooruit! Moed verloren, al verloren. Dat is een oud spreekwoord!

Het ontslag van een chauffeurtje is niet alles wat er op de wereld gebeurt. Dezelfde dag dat Willem Verdoorn om werk vraagt houdt Hitler een vredelievende redevoering en wint Pijnenburg de zesdaagsche. Men moet de dingen uit elkaar weten te houden en iedere gebeurtenis de waarde geven die haar toekomt.

[p. 63]

In Frankrijk worden de oplichterijen steeds geraffineerder; het roze papier van de ‘Voix du Peuple’ is een bios van schaamte. Rond de Stille Oceaan stijgt de spanning. In Holland wordt ergens een chauffeurtje ontslagen. Wat een verschil.

In de tijd dat vader en moeder Verdoorn de geboorte van hun zoon Willem meldden, sliepen de menschen niet als de buurvrouw kiespijn had. Nu steken zwartoogige communisten de kerken van Sevilla in brand en de torenspitsen in Holland schijnen te trillen van de hitte.

We zien verder dan gister. Alles is belangrijk, maar het een valt meer op dan het ander.

Tusschen de Japansche kruisers en de scyscrapers van Amerika waaien de twee smeekende armen van Willem Verdoorn als grassprietjes, twee wuivende palmboompjes op een verlaten rif. Het is bijna verkwikkend en lieftallig!

Maar dat is nog overdreven! Wie Willem Verdoorn zoeken wil, moet hem als een vlooi van een hondenrug snuffelen.

Ergens tusschen kanarievogeltjes en hygiënische apparaten smeekt hij:

B.z.a. BEKWAAM CHAUFFEUR, P.G., vggv....

- 't Is om je dood te lachen, zou Frans Lemmen zeggen, maar die leest tegenwoordig geen krant meer.

Vannacht draaien de persen een nieuwe editie. Iedere kans komt maar eenmaal. Morgen een ander! Maar dan is voor de advertentie van Willem Verdoorn al één, komma vijf en twintig geboekt....