Gedichten

[p. 156]

Kerstlied

Er straalt een licht in den somberen nacht.
Een daagraad blikkert, zoo rozig, zoo zacht,

In 't diep van 't wintersche duister.

Het sterrenheir aan den droomrigen trans
Ontvonkt in heerlijken, schittrenden glans

En baadt gansch de aarde in zijn luister.

En snel verspreiden op vluchtige vlerk

Zich zacht der engelen koren

En juublend schalt het langs 't lichtende zwerk:

‘Een Heiland is u geboren.’

En stilte heerscht op de luisterende aard',
Eerbiedig zwijgt daar 't schepsel. - Er waart

Geen wind in de ontbladerde twijgen.

De waters dempen 't geruisch aan hun boord,
Het logge vee heeft zijn loeien gesmoord,

De fiere woudreuzen nijgen.

[p. 157]

 

Het wormken, onder de sneeuwige baar

 

En 't zaad dat rust in de voren,

 

't Hoort alles trillend, de juichende maar:

 

‘Een Heiland is u geboren!’

 

 

 

Hij is geboren u, menschen, ten heil,

 

Thans wordt u vrede en vergiffenis veil,

 

Thans daagt het rijk van de liefde!

 

Buigt neer, gij, grooten, verheerlijkt en looft,

 

Gij, slaven, beurt het vernederde hoofd,

 

Vergeet, vergeeft wat u griefde.

 

Treedt nader, droeven, gebukt onder 't leed:

 

U zal de zege behooren!

 

Juich, menschdom, juich om de zalige weet:

 

‘Een Heiland is u geboren!’