De gestolen vlag

4. De meester vertelt over onze vlag

Onze vlag, zo heet de eerste les van de nieuwe meester. Op het bord heeft de meester een vlag vastgeprikt. Het is de Surinaamse vlag. Die moeten alle kinderen kennen. Vooral wat die kleuren groen, wit, rood en de gele ster in het midden betekenen.

De kinderen tekenen de vlag eerst in hun schrift. Dan begint de meester te vertellen wat de betekenis is van de kleuren.

[p. 20]

De buitenste banen zijn groen. Waaraan denk je als je groen ziet?’

Baidjoe, een jongen in de derde rij weet het antwoord. ‘Landbouw meneer!’

‘Goed zo Baidjoe, het groen op onze vlag vertelt ons dat Suriname een vruchtbaar land is. Bijna alles wat je in de grond zaait groeit snel en krachtig’.

‘Daarom waren er vroeger zoveel plantages van mensen uit Amsterdam in ons land’ roept Frank snel en zonder echt op zijn beurt te wachten.

‘En bossen vol hout, en ook bauxiet en goud in de grond’ vult Ramin aan.

[p. 21]

‘Ja meneer, ook olie,’ roept Martha die op de eerste rij zit.

Bij deze meester mag je je hand opsteken en direct ook zeggen wat je weet. Toch is het niet rommelig want meester laat je met zijn hand even op je beurt wachten. Heel snel. Alsof hij een politieagent is in het verkeer wijst hij je stop en daarna met zijn duim dat jij nu mag praten. Zo gaat het vlotter, net een voetbalwedstrijd. Iedereen krijgt zin om de bal te scoren. Daarom denkt iedereen snel na en gaat achter het goede antwoord aan.

‘Jongens en meisjes, wat voor ons land belangrijk is, dat is dat wij onze grond en alles wat erbij hoort goed moeten gebruiken.’

‘Mijn vader is landbouwer meneer, hij plant kousenband en boulanger en nog veel meer,’ roept Sita nu.

‘Ja, ja jongens en meisjes we moeten veel meer planten in Suriname. We moeten rijst, groente, en vruchten

[p. 22]

planten zodat iedereen gezond kan eten en wij zelfs aan andere landen wat kunnen verkopen. Daarom vind ik dat er op de scholen, ook landbouwles gegeven moet worden. Wat denken jullie daarvan?’

‘Gaan wij ook echt planten op school?’

‘Ja, in de schooltuin. De volgende week beginnen wij met het plantklaar maken van bakken en bedden.’

De kinderen doen allemaal mee met de les. De nieuwe meester regelt alles stoer en hij kan zo fijn vertellen. Hij loopt heen en weer en vertelt verder.

‘De witte banen op de vlag, die zijn er voor gerechtigheid en vrede. Wat een moeilijke woorden. Ik zal ze eerst even in mooie letters op het bord schrijven: Gerechtigheid en Vrede.

Weet je wat die woorden betekenen? Dat wij er samen voor moeten zorgen dat alle mensen in ons land een goed

[p. 23]

leven hebben. Dat is het recht van alle inwoners. Dat gebeurt natuurlijk alleen maar als de mensen behoorlijk werk hebben. Als er in het gezin genoeg geld wordt verdiend om gezond eten te kopen. Als de mensen in goede huizen kunnen wonen. En als er goede scholen in de buurt zijn voor hun kinderen. Ook klinieken met dokters als er iemand ziek is. In zo een situatie kan er geluk en vrede zijn in het land. Nu zijn er in ons land nog veel mensen die geen werk kunnen vinden en geen geld hebben om gezond eten voor de familie te kopen’.

Lito steekt zijn vinger op. Hij zegt: ‘Mijn vader heeft al langer dan een jaar geen werk meer. Het enige dat hij doet is schoenen repareren voor mensen maar dat brengt maar weinig geld op. Dan is het moeilijk om eten te kopen.’

De meester kijkt ernstig. ‘Zien jullie jongen en meisjes, er moet nog heel

[p. 24]

veel veranderen in ons land! Er is nog geen gerechtigheid voor iedereen. Dat is slecht voor ons land. Dat is slecht voor vrede.’

De kinderen kijken naar Lito. Wat erg dat zijn vader geen werk heeft.

Meester loopt naar de vlag. Met een liniaal wijst hij het rood aan.

‘Het rood in de vlag zegt ons dat wij met liefde samen moeten werken om ons land op te bouwen. We moeten ervoor zorgen dat Suriname een rijk land wordt waarin iedereen kan werken, leren, eten en gelukkig kan zijn.’

‘Ook Lito zijn vader meneer’ roept Sita.

‘Ja, iedereen en jullie moeten op school ook met liefde werken. Als de ene leerling slecht is in rekenen dan moet de ander die goed is in rekenen hem helpen. In de klas moeten we van elkaar houden als broers en zusters en

[p. 25]

ik zal pas echt blij zijn als de hele klas overgaat.’

‘Ja meneer’ roepen de kinderen vrolijk.

‘Maar’ De meester steekt zijn vinger uit.

‘Pas op, zeg nooit -no span-, want dat brengt ons helemaal niet vooruit. Wij moeten allemaal samen hard aanpakken.’

De kinderen lachen. Wat is de nieuwe meester toch grappig, denkt Ramin.

‘Nu jongens en meisjes, komt het mooiste gedeelte van onze vlag. De gele ster. Deze gele ster vertelt ons iets heel belangrijks. Eenheid. Weet je wat eenheid betekent? Alle mensen zijn samen een eenheid van Surinamers. Al heeft de een kroeshaar en de andere glad haar. Al is de ene donker en de ander blank, al is de ene marktverkoper en de ander dokter. We zijn allemaal Surinamers. We

[p. 26]

moeten allemaal samen werken aan een gouden toekomst voor ons land. Wij moeten de kansen voor iedereen gelijk maken.’

Het is nu even stil in de klas. De kinderen kijken naar de gele ster. Frank knijpt zijn ogen een beetje dicht. Het is net alsof die ster van de vlag afspringt en gelukkig omhoogschiet.

‘Jongens en meisjes, dat is wel een mooi verhaal, over de kleuren van de vlag, vinden jullie ook niet!’

‘Ja meneer’, antwoorden de kinderen in koor.

‘Alleen, er zal nog veel moeten veranderen in ons land voordat het voor iedereen werkelijk zo goed wordt als de kleuren van de vlag vertellen.’

De meester loopt nu door de klas. Hij vertelt dat alle kinderen de vlag moeten eerbiedigen. Hij vindt het jammer dat er op scholen in ons land lang niet altijd iedere eerste maandag

[p. 27]

van de maand de vlaggenparade wordt gehouden.

Vroeger gebeurde dat meer. Toen de meester nog jonger was. Bij de onafhankelijkheid. De vlag werd op 25 november 1975 voor het eerst gehesen en de kinderen zongen het volkslied terwijl de vlag gehesen werd. Om alle mensen, jong en oud, uit te nodigen om mee te helpen met de opbouw van het land.

‘Tegenwoordig blijft onze mooie vlag op enkele scholen gewoon in het berghok liggen, legt de meester uit. De kinderen luisteren aandachtig.

Frank en Ramin zitten in een rij maar Lito zit in een andere rij. Vandaag is Lito vrolijk. Hij wenkt Frank en hij houdt zijn schrift omhoog. Op die manier kan Frank zien wat Lito getekend heeft. Oh, wat leuk! Lito heeft naast zijn vlag een bromfiets getekend. Op de bromfiets zit een man en die man houdt de vlag vast.

[p. 28]

Frank vindt het een goed idee. Zo heb je niet alleen een vlag in je schrift maar ook een mooie tekening.

Frank tekent een paar bomen, een paar bergen en een hut. Boven die hut wappert de Surinaamse vlag aan een stok. Ja natuurlijk, Frank heeft de berghut getekend. Ramin kijkt ernaar en begint te lachen. Pas op, daar komt de meester.

‘O jongens, dat is aardig’

De meester houdt het schoolschrift van Frank in de lucht. De kinderen uit de klas kijken ernaar. Gelukkig maar dat ze niet weten dat Frank, Ramin en Lito een echte berghut hebben. Dat is hun geheim.