[37. Anoniem, Gelukwens voor
Koning Jacobus I naar aanleiding van de behouden
terugkeer van zijn zoon Karel uit Spanje.]
Serenissimo Regi Jacobo congratulatio pro Caroli principis
reditu.
En tibi in ulnis filium, rex optime, rex maxime, salvum ab iniuria
maris et coeli: iam tibi dies et noctes ibunt suavius a metu et spe securae.
Salvus, est rex, salvus populus reditu tam auspicato: vivis enim in filio, et
nos in utroque. Nunquam blandior flavit Zephyrus, quam quum intra biduum
impatienter expectatum tam carum depositum reduxit. Non capit sua gaudia
civitas: certant ignis et aqua, utri cedet exultandi gloria: gaudio plorat
aër, imbres calent ignibus; ignes rigati rore benigno altius conscendunt,
et clarius lucent; ipsa inanimata aera in partem veniunt festivitatis O suaves
somni tam iucundo strepitu, tam mane interrupti! cuius causa ex votis assiduis
et foelici coniectura statim agnita omnes ordines ante lucem e stratis
excussit, diem nebulosum accensis simul flammis et publica laetitia
illustravit, solisque absentiam opaco veluti velo operti supplevit. Nec tamen
adeoLcolLlucent compita pyris erectis, ut subditorum
animi scintillas emittunt amoris et gaudii ad coelum usque sublatas gratiarum
actione, et vocum favore personantes. Nescivimus antea, quid esset carere regis
filio et unico; receptum tantò arctiùs amplectimur, quantò
magis absenti formidavimus. Hanc tibi gratiam supra caeteras debemus, quod
dimisso priùs, iam revocato effecisti, ne ignoraremus nostra bona, utque
ardentioribus votis salvum in posterum retineamus, cuius aspectum diu non
possumus irretortis oculis desiderare: tui enim muneris est post Deum, quod
haeredem regni, et talem te patre, te magistro possidemus. Non facile posthac
tibi et nobis, ut bona spes est, elabetur, cuius absentia tantum doloris,
reditus tantum voluptatis utrisque attulit. Quicquid cecidit, Dei providentiae
acceptum tribuimus; et quamvis audito vitae discrimine non leviter sumus
commoti, gaudemus tamen impensiùs, quod ipse certiùs inde se
hominem intellexit, et liberatus Deo curae suam salutem esse magis cognovit, ut
eo documento discat ordine suo humaniter imperare, et ex solo Dei nutu
dependere: in quo cum tuae et nostrae opes consistant in eius amore et
praesidio libenter acquiescimus.
Auteursrechtvrij