Speceryen-geur, ofte Eene verzaameling van uitmuntende gezangen

[p. 32]

Pelgrimagie na 't ware vaderland.

Stem: O! zalig heilig Bethlehem.

MENSCH.

Ik heb na 't Hemelsch Vaderland
Een Pelgrimagie voorgenomen:
Immanuël, bied my de hand,
Dat ik mag tot myn oogmerk komen!

CHRISTUS.

Verloore Schaap, daar hangt veel aan

Myn droeve stappen warm te houwen:

Wilt eerst de kosten overslaan;

't Mocht, als de nood recht klemt, u rouwen.

MENSCH.

Ik heb 't niet radeloos gedaan;

Maar met bedaartheid overwogen:

Zie myn oprecht voorneemen aan;

Heb met myn arme ziel meêdogen!

CHRISTUS.

Zo 't waarlyk ernst is van uw kant,

Zal ik van myn kant haast doen blyken,

Dat voor myns Liefdens zoeten brand

Al wat de Toorn vermag moet wyken.

[p. 33]

V.

 

Des moet gy, als een dapper held,

 

Te kost hier leggen ziel en zinnen:

 

Want 't Hémelryk lyd groot geweld,

 

Eer 't zich van die 't bestormt laat winnen.

't Kent voor geen Krygsman, als in schyn,

Die met iets anders zich bekommert:

Voor onderhoud bezorgt te zyn

Des lichaams, maakt 't gemoed beslommert.

MENSCH.

't Is mannewerk, uit 't zorgziek hert

Dit ingekankerd kwaad te dryven:

En, hoe men omgeslingert werd,

By 't heilig opzet trouw te blyven!

CHRISTUS.

Wilt gy zyn na myns Vaders wensch,

Zo moetge uw wil volkomen haaten;

En, als een louter Hémelsch Mensch,

Zyn Wil in alles staan gelaaten.

Zo ben Ik u zelf voorgegaan:

Zou zich een zondig mensch verschoonen?

Die 't Kruispad weigert door te gaan,

Zal nooit in Sions Tempel woonen.

MENSCH.

't Is byster zwaar, met vleesch en bloed

Beladen, 't kruis U na te dragen:

Maar zwaarder zal der Hellen-gloed

Hen zyn, die vleesch en bloed ontzagen.

Het onderscheid is al te groot,

Uw zeegen of uw vloek te erven:

'k Wil liever nu een korten dood;

Als dan te moeten eeuwig sterven!

[p. 34]

XII.

 

Ik wentel op U al myn zorg;

 

Gy weet, hoe 't met my staat geschooren.

 

Spreek voor Gods vierschaar, als myn Borg;

 

Want zonder U is 't al verlooren!

Myn arme ziel, dat dierbaar pand,

Beveel ik in uw trouwe hoede:

Doe my, als Redder, onderstand;

En blyf myn toevlucht, hoe men woede!

CHRISTUS.

Hoe zeer gy overrompelt word,

Wilt my, maar nooit geen schepzel, vreezen:

Voeltge u tot wanhoop aangeport,

Laat myn Naam uw plegtanker wezen.

Wat harden stryd, wat bangen nood,

Na lyf of ziel, u word gebrouwen;

Stort kinderlyk 't hert in myn schoot,

Het zal u nimmermeer berouwen.

Zyt gy ontrouw, ik blyf getrouw;

Ik kan myn liefde niet verzaaken:

Ik heb 't randzoen voldaan; wie zouw

Myn erfdeel my afhandig maaken?

MENSCH.

Op dit woord gâ 'k na Bethlehem,

Om in een duist're stal te zoeken

Den Bouw-Heer van Jeruzalem,

Gewonden in verachte doeken.

Jeruzalem, Gods Zetelstoel,

Hoe diep legt gy in 't hert begraven!

Mocht ik myn ziel, zat van 't gewoel,

Eens aan uw stille stroomen laaven!