Speceryen-geur, ofte Eene verzaameling van uitmuntende gezangen

[p. 35]

Pelgrims-klagt.
Stem Psalm LXXVIII.

Heilryke God, en Vader aller Wezen,
Die met ontzach, als kind'ren past, U vreezen,
Heb deernis met myn kommerlyke klagten!
Zouw ik alleen vergeefs uw heil verwachten?
Gy wilt den dood des zondaars immers niet:
Maar staakt uw toorn, als Gy boettraanen ziet!

Hoe lang zal ik op 's vyands bodem zwerven;
En d'ydelheid afsterven zonder sterven?
Wend uw gezicht van myn bloedroode zonden;
Steroog niet meer op myn vervuilde wonden:
Woudt Gy met ons naar eisch van rechten gaan;
Geen mensch, hoe vroom, kon U ten antwoord staan!

Eeuw in eeuw uit hebtg' aan uw volk doen blyken;
Dat Gy, die van uw Bond niet trouwloos wyken,
Blyft, die Gy waard van ouds, getrouw, genadig,
Barmhertig, goedertieren, en milddadig,
Ja enkel Liefde, die van Stam tot Stam
Beklyft aan 't heilig Zaad van Abraham!

[p. 36]

IV.

 

Gy vaart wel uit, als zy zich grof verloopen:

 

Maar uw' genâ staat, als 't hen rouwt, straks open:

 

Gy handelt nooit in gramschap naar hun boosheid;

 

Maar denkt altyd in liefde aan hun broosheid.

 

Gy straft nooit, naar U 't muiten reden gaf;

 

Maar maatigt steeds gantsch Vaderlyk de straf.

Den Aardkloot zal eer van zyn' grondvest wyken,
Eer 't minste woord, ja tittel, zal bezwyken
Des dieren Eeds, dien Gy uw' uitverkooren,
Uit gulle gunst, zo dikwils hebt herzwooren.
Dit is de grond, daar myn Geloof op staat:
Ach! laat het zyn myn eeuwig Toeverlaat!

Laat U myn hert in Christus zo behaagen;
Dat Gy met ernst uw Ryk my na doet jaagen,
En uw gerechtigheid, met vast vertrouwen,
Dat Gy my nooit uw Liefde zult onthouwen;
Maar steeds myn ziel met Hemelsch Manna voên,
En werpen toe 't geen 't lichaam heeft van doen!

Ik kleef U aan, myn God, naar myn vermogen;
Ach! hebt toch met myn zukkelen meêdogen!
Gy kent myn hert! wanneer, wanneer zal 't lukken,
Dat ik myn vleesch naar wensch zal onderdrukken?
Geef hier uw zegen toe, daar 't al aan leit,
En maak my los van alles wat ons scheid!