De Hollandsche Liis met de Brabandsche Bely

[p. 321]

Liisies tegen-klagte.

Stemme: Com Scheapherdes deck jour heads.

I.

Ach! Ian, mijn soeter MIN,
'tVermaeck van mijn gedachten,
UVat! was't my lief gewin,
Dijn soentjens in te wachten.
Nu moet ick, tot mijn leet,
Die soete vreugde derven:
Dies ben ick mee gereet
Om treurig been te sterven.

[p. 322]

 

II.

 

Laet ons dan bene gaen,

 

Tot eynde deser saecken,

 

Om, in den KLEVER-LAEN,

 

Os duyn, een graf te maecken.

 

Op dat wy onse smart

 

Daer in vergete-mogen.

 

Want, ick gevoel mijn hart

 

Met droef heyt overtogen.

 

III.

 

Ey, wil mijn vreugde sijn,

 

Op dat wy, metten andren?

[p. 323]

 

Tot laving van de pijn,

 

Na buyten toe gaen wandren.

 

Nadien wy niet by-een

 

Ter buyrte mogen komen;

 

So laet wy twee alleen

 

Gaen onder groene bomen.

 

IV.

 

Wie weet, of onse vreugd,

 

Die nu schijnt heel verloren,

 

Niet sou, door veld-geneugd,

 

Weer rysen, als te voren.

[p. 324]

 

Al isset BUYR-VERGAER

 

Verstoort, door Dichte-Fchryven,

 

Wy kaunen, voor en naer,

 

Een dag uyt Haerlem blyven.

 

V.

 

Mijn Moeije woont op't Landt,

 

Die kan ick gaen befaecken:

 

Daer kunje, deur het sandt,

 

Meer brengen van de Broecken

 

Griet, Ael, met onse Stijn,

 

My sullen mee geleyden.

[p. 325]

 

Dus willen wy daer sijn

 

Heel blyde, voor wyscheyden.

 

VI.

 

Laet dan de Breecke-spel,

 

Die niet met ons wil mallen,

 

Daer eenen Iongesel,

 

Die wijs is, wel-gevallen.

 

Wy willen weer geneugd

 

En soeter Minne plegen.

 

Want, ick ben tot de Deugd

 

Toch genezins genegen.