| |
| |
| |
Ians klaeg-liedt:
Over 'tbeletten van't Buyrvergaren, in Haerlem.
Stemme: Nu lees ick in 'tverdriet, etc.
Dat gy nu wordt vergeefs op't Buyr-vergaer vertoeft.
Hierom, hierom, hierom, ben ick so seer bedroeft.
| |
| |
Het is nu met de vreugdt en blyschap heel gedaen,
Nu ick, nuick, nu ick, niet weer mag buyren goen.
Gy waert mijn soet vermaeck,
Mijn blyschap en geneugt,
Was, door de wijn, verheugt:
Maer, nu sit ick en treur, berooft van u gesicht,
Dat my, dat my, dat my, so dickmael heeft verlic ht.
| |
| |
Dit beurt my nu niet meer; als't dee voor desen dag.
So dat, so dat, so dut, ick nu wel treuren mag.
Die gy my dickwils hebt so minnelick vertoont,
So wens, so wens, so wens, ick nu noch die gewoont.
| |
| |
My weer schiet in de sin,
Van u bekomen kon; als van mijn echte vrou,
Dan is't, dan is't, dan is't, dat ick wel kryten sou.
Mijn troetel-vreugde-meyt,
Waert in het graf geleyt.
Nu mist my dese vreugd. Ach! wat is't groot verdriet,
Dat ick, dat ick, dat ick, dit spel niet meer geniet.
| |
| |
Die onse vreugd verstoort,
Dat hy sijn Dicht vergeet,
Meer schry ve van Moer-Lijs; of van haer Minne-spel.
Want dit, want dit, want dit, IS my TE groot geqoel.
|
|