Lauwer-stryt

[fol. *9v]

Toe-eygeningh, Op den Lauwer-stryd. Door Me-Juffrouwen Catharina Questiers, En Cornelia van der Veer.

MYn Zangheldin belust te zingen,

Zingt van geen schorre moort-trompet,

Noch blinckend harnas, noch helmet,

Zy heeft een afkeer van die dingen.

Maer zingt verblijd den Lauwer-strijt,

Geen Lauwer-blaen die door den degen,

By Mars zijn naer het woen verkregen;

Daer yeder zigh op 't dapperst quijt.

De geest gaet hier voor zabels zwieren,

Men strijt om Lauw'ren, met de Veer,

Voor gladde kling, of oorloghs speer,

De Rijm-Veer leeft op haer papieren.

De Mantuaenze Poëzy,

Waer in Questiers, en Veer gaen klaveren!

Gekoestert op Hymet, doen dav'ren

Het hooge Helikon, aen 't Y.

Soo komt uw Rijm-licht, my noch lichten,

O dochters van Vrouw Mnemosijn,

Hoe heerlijck is het het wijs te zijn!

De wijsheydt, schroomt gheen domheydts schichten.

[fol. *10r]

 

Dat tuygt uw fiere Lauwer-blaên,

 

Waer in dat ick vermoeyt van zinnen,

 

Weet nut, en voordeel, uyt te winnen,

 

't Is wijzelijck aen den hant te gaen.

 

Wijl gy op Pindus zijt geklommen,

 

Of 't hoogh Parnas by 't Negental,

 

Hoe zal mijn Zangheldin 't geschal,

 

Naer waerde uwe lof uytbrommen.

 

Maer ach! de tijt gunt my geen tijt,

 

Dies laet O Veer, mijn Veer het schrijven,

 

En zal Questiers, steets dienstbaer blijven;

 

Zoo raeckt men uyt de strijt in strijt.

M^r. Hendrik de Graaf.