Medenblicker scharre-zoodtje

[p. 224]

Psalm 88.

O Heere Godt! mijns heyls, mijn licht,
Ick roep voor u by daegh, by nachte,
Laet mijn ghebedt, en droeve klachte,
Doch komen voor u aengesicht;
Wilt gunstigh na mijn reden hooren,
En neyght tot mijn geschrey u ooren.

[p. 225]

 

2.

 

Mijn Ziele klimt geweldigh af,

 

Is mat en sat der tegenheden,

 

Die sy tot nu toe heeft geleden;

 

Mijn leven raeckt tot aen het graf:

 

Ick ben gereeckent, door mijn qualen,

 

Met die die in de kuylen dalen.

 

 

 

3.

 

Ia, als een man ben ick voorwaer

 

Geworden, daer men af verwondert,

 

Gantsch krachteloos, en af-ghesondert,

 

Daer onder by de doode schaer,

 

Ghelijck als die in 't graf verslagen

 

Vast leggen, tot het eynd' der dagen.

 

 

 

4.

 

Die ghy niet meer gedenckt, want sy

 

Van uwe handt zijn af-gesneden,

 

In diepten, en in duysterheden;

 

In d'onder-kuyl daer hebje my

 

Geleght, noch leyt op my by desen

 

V grimmigheyt, en toornigh wesen.

 

 

 

5.

 

Ghy hebbet my, als met gewelt,

 

Ter ne'er gedruckt met al u baren:

 

En die mijn goe bekende waren

 

Verr' wegh gedaen, en my ghestelt

 

Ten grouwel: ick ben wegh genomen,

 

Besloten, en kan niet uyt komen.

 

 

 

PAUSE.

 

 

 

Mijn ooge treurt meer als het mach,

 

Mijn vleesch, en bloet, ick gantsch verteere,

[p. 226]

 

Van wegen mijn verdruckingh, Heere,

 

Ick roep tot u den gantschen dach,

 

Ick strecke uyt, tot u, mijn handen,

 

Ontlast my doch van dese banden.

 

 

 

7.

 

Ick dencke, sult ghy wonder doen

 

Aen dooden, die geen kennis dragen?

 

Of sullen die, ick moet u vragen,

 

Op-staen? Dat kan ick niet vermoen.

 

Wat, sullen u doch konnen loven,

 

Die lange zijn tot niet verstoven?

 

 

 

8.

 

Sal uwe goedertierenheyt

 

In 't graf vertelt zijn en beleden?

 

Of sullen u getrouwigheden

 

In 't stil verderf oyt zijn verbreydt?

 

Of worden dan bekent in 't duyster

 

V wonder-da'en, en grooten luyster?

 

 

 

9.

 

V g'rechtigheyt wert niet vermondt

 

In 't Landtschap der vergetelheden:

 

Ick roep tot u, en mijn ghebeden

 

Zijn voor u in den morgen-stondt:

 

Wilt doch mijn Ziel niet langer tergen

 

En u aenschijn van my verbergen.

 

 

 

10.

 

Van jeuget aen ben ick bedruckt,

 

Doodt-braeckend', draegh ick overvloedigh

 

Vervaernis, ick ben twijfelmoedigh,

 

En worde gins en we'er geruckt:

 

V heeten toorn, en swaer verschricken,

 

Gaen over my, op wien sy micken.

 

 

 

11.

 

Den gantschen dagh, wie soud' bestaen?

[p. 227]

 

Als water sy my t'saem omringen,

 

S' om-geven my in allen dingen:

 

En ghy hebt weer' van my gedaen

 

Mijn naesten, mijn bekend' ick misse;

 

Mijn vrienden zijn in duysternisse.

Ad honorem Dei.

   C. P. Rhijnenburgh.