Medenblicker scharre-zoodtje
(1650)–Hendrick Jansz. Prins–
AuteursrechtvrijStem: Nu leef ick in 't verdriet,, mijn lief &c.1.
Christus.
O Bruyt zijt wel gherust,
Want uw' verlanghens lust,
1[regelnummer]
Mijn Suster, wort nu uytgeblust:
Siet ick ben in mijn Hof gheruckt,
Ick heb de Mirh ghepluckt,
Het isser alles wel gheluckt.
| |
[pagina 100]
| |
2.
Ick at den Honinghraet,
Van u ghesonde praet,
Van u devoir en goede daet,
De soete Melck en klare Wijn
Van u verblijdt aenschijn,
Met vreughd' van my gedroncken zijn.
3.
Ghy Vrienden allegaer,
't Zy mensch, of Engel-schaer,
Geniet met my de vreuchd' eenpaer,
Die van mijn Liefs getrouwigheyt
Tot u is uyt-gebreyt,
En lecker tot verzadingh leyt.
4.
Bruydt.
Hoe is mijn Lief soo goedt,
Dat hy niet eenen voet
Van my verset, noch wijcken doet?
Of hy komt wederom d'er aen
Voor mijnen deure staen,
2[regelnummer]
Wanneer ick was te bed' gegaen.
5.
Ick was in slaep gheraeckt,
En noch het herte waeckt',
('t Geloof en was niet gants gestaeckt)
Doe quam sijn stemme met een klop,
Doe my mijn Suster op,
Die vol ben van ghenaden-drop.
6.
Mijn Duyve, mijn Vriendin,
Volmaeckte laet m' en in,
Staet op met een vernieuwde sin:
Want sie, mijn hooft is vol van dauw',
De nacht-drop maeckt me flauw:
Doet op, en zijt niet langer lauw.
| |
[pagina 101]
| |
7.
Doch ick was niet gereedt.
3[regelnummer]
Ick seyd', ick ben ontkleedt,
Ick mach niet weder tot'et leedt,
Van kleeden en besmetten gaen:
Ick liet de klopper staen,
En paste niet op sijn vermaen.
8.
4[regelnummer]
Maer hy sijn stercke handt
In 't gat der deuren sandt:
Dat roerde my het ingewandt;
Doe stond' ick op, wel onbesuyst,
't Slot vatt' ick met de vuyst,
En siet het was met Mirh begruyst.
9.
5[regelnummer]
Mijn handen van het nat,
Dat op de grendels sat,
Van Mirh, die werden glad en rat.
6[regelnummer]
Ick deed' hem op. Maer laes m'en Lief
Was wegh. O ongerief!
Vergeefs tot hem mijn stem ick hief.
10.
7[regelnummer]
De Wachters in de Stadt
Die hebben my gevat,
Sy sloegen my en wond', en gat:
Sy namen my den Sluyer af,
Doe wierd' ick mat en laf,
Mijn gangh was een vertraeghde draf.
11.
Ick sprack met Eeden aen
Die m' in gheloof bestaen:
Laet uw' ghebeden voor me gaen,
Want ick van liefde krancker ben
Dan ick u segghe ken,
Mijn beed' is niet dan hert-gesten.
|
|