Medenblicker scharre-zoodtje
(1650)–Hendrick Jansz. Prins–
Auteursrechtvrij
[pagina 66]
| |
Stemme: Geclaeght zy u, o! Heer der Heeren.
SOO dickmael als ick werd' gedreven
Te dencken aen den jonghen dagh,
Soo moeten al mijn leden beven,
Ten is dan niet gelijck het plagh.
De moedt ontvalt, de krachten glyen,
De Ziele schreyt,
Het sweet breeckt uyt aen alle zyen
Van bangigheyt.
| |
[pagina 67]
| |
2.
Het zy ick eet, of gae te drincken,
Of dat ick yet wat anders doe,
My dunct ick hoor die stemme klincken
Soo vreesselijck ick weet niet hoe:
Staet op, en wilt ten Oordel komen
Ghy dooden al!
O goede Godt! wie sou niet schromen
In dit gheval?
3.
Wie sou, o heer! wie sou niet schricken,
Als sijn gedacht hier stille staet?
Wat sou een mensch sijn hert verquicken
Die dit te recht ter herten gaet,
Wanneer men denct op't droevich scheyen
Van Gods aenschijn,
Wie soud' dan he'en gaen uyt vermeyen
En vrolijck zijn?
4.
Vrees heeft de Zee-luy ingenomen
Wanneer de windt geweldigh blaest,
Alst doch op 't schip schijnt aen te komen
Dan worden sy noch meer verbaest;
Maer als het nu begint te sincken,
Wat hoort men dan
Een droeve stem in d'oore klincken,
Van alle man.
5.
De boose zijn dan oock verslagen
Als 't Oordeel Gods hem openbaert,
En als haer God voor recht komt dagen
Soo worden sy noch meer verbaert:
Maer als sy in die diepe kuylen
Ter Hellen gaen,
Wat salder dan een bitter huylen
By hun ontstaen?
| |
[pagina 68]
| |
6.
Wat sullen sy al tranen laten?
Wat droeve klachten brengen voort?
Maer 't sal haer niet een siere baten,
Al kloppen voor een doove poort:
Sy hebben hoop noch troost te wachten,
Maer Ziel-verdriet,
Met sucht op sucht, en clacht op clachten,
En anders niet.
7.
Als Esau den milden Zegen
By Isaac sijnen vader quam,
Die Iacob nu al had' ghekregen
Eert Esau wist, of eens vernam,
Sprack Isaac met goede reden;
(Door Gods beleyt)
't Geen datje soeckt dat heb ick heden
Al wegh geseyt.
8.
Het is te laet, wat wilje kijven?
Den Zegen is met Iacob heen:
Hy sal oock voort gezegent blijven;
Mijn Ia, is Ia; mijn neen, is neen.
En siet, hy kond' die niet be-erven
Hoe dat hy mocht,
Hoe-wel hy die soo menigh-werven
Met tranen socht.
9.
Let doch hier op, ghy dwase lieden,
En over-leght met wijs beraet,
Soo sal het zijn, soo sal 't geschieden
Wanneer ons die Basuyne slaet,
Soo wonder vast, soo onverbroken,
Sal zijn voor 't slot,
Het vonnis een-mael uyt-ghesproken,
Van onsen Godt.
| |
[pagina 69]
| |
10.
Ick hebbe haer, sal d'Heere spreken,
Vervloeckt, sy sullen oock midts dien,
In eeuwigheyt vervloeckt, versteken,
Het licht mijns aengesichts niet sien.
O! dat de mensch hem noch verkloecte
Tot deucht, eer hy
Te hooren quam; Gaet ghy vervloecte
En wijckt van my.
11.
Als eertijts was de Echt geschonden,
Soo most de Vrouw' een bitter nat
Op-drincken, en ten selven stonden
Verhuyld' haer heup, en boven dat
Soo deed' het aen haer lichaem swellen
De teere le'en;
Dan gingh men haer ten vloecke stellen
Voor yeder een.
12.
Een sware straff' voor haer misdaden,
Een groot schand' die sy behaelt:
Maer swaerder wort hier noch beladen
Op wien de vloeck des Herren daelt.
Daer sullen buyck, hant, hooft en herte,
Ia Ziel en lijf,
Vervullet zijn met pijn en smerte,
Door haer bedrijf.
13.
Daer sal niet zijn te appelleeren
Gelijck men by de menschen doet;
Want siet, hy is de Heer der Heeren,
Voor wien het sich al buygen moet.
Hy heeft het Recht, wat wil men seggen?
Hy wijst het uyt;
En daer en valt gheen weder-leggen
Op sijn besluyt.
| |
[pagina 70]
| |
14.
Wel Vrienden, is 't dan soo gelegen,
Gelijck men 't niet herroepen kan,
Wat is 't, dat wy geen sorge dregen,
En dencken daer soo weynigh an?
Wat is 't, dat wy ons niet begeven
Tot sulcke pa'en,
Waer door wy uyt dit wanckel leven
In 't ander gaen?
15.
De Heere sal doch niet vertragen,
Hoe-wel men dat voor traegheyt acht:
Och! neen, hy komt na sijn behagen,
Ooc als de mensch hem minst verwacht.
Verleuyert niet tot hem te treden;
Gaet willigh voort,
Wie dat ghy zijt, is 't dat ghy heden
Sijn stemme hoort.
C. P. Rhijnenburgh. 't Is noyt te degen. |
|