Medenblicker scharre-zoodtje
(1650)–Hendrick Jansz. Prins–
Auteursrechtvrij
[pagina 62]
| |
Stemme: Bedroefde herder siet.
HOe komt het dertel vleys
Beroeren mijn ghepeys,
Dat ick sijn dwasen eys
Sou volgen laten;
Hoe komt het dagh aen dagh,
En pooght al wat het mach,
Om tot sijn slim bejach,
My te bepraten:
Maer neen, sijn doen is moeyt verloren,
Geen vuyle lust kan my bekoren.
2.
Het doet als Eva de'e,
En gunt my rust noch vre'e,
Voor ick den Appel me'e
Kom aen te raecken.
Maer, och! hoe soud' het gaen?
Het waer met my ghedaen,
Indien ick woud' bestaen
De vrucht te smaecken.
Het sou (ick weet) het sou my rouwen,
Dies raed' ick daer van af te houwen.
3.
Nu is 't een weynigh stil,
Dan komt'er we'er een gril,
Die mijn ghebonden wil
Soeckt los te schroeven:
| |
[pagina 63]
| |
Die seydt, de vrucht is goedt
En uytermaten soet,
Daeromme grijp een moedt
En wilt'se proeven.
'k Loof niet dat ghy u jonghe Iaren
Soo dor en droogh wilt laten varen.
4.
Men pluckt geen soeter vreught
Dan in sijn groene Ieught,
Die ghy nu scheppen meught
Na u behaghen.
Siet eens, soo leyt het stuck,
Daerom (ey lieve!) pluck;
Tsa past op u gheluck
En wilt het waghen.
Laet oude lien, laet sulcke treuren,
Die dese gunst niet mach ghebeuren.
5.
Dat menigh Iongelingh
Soo vast en seecker gingh,
'k Weet hy gheen liever dingh
En sou begeeren.
't Is oock een dwasen Hans,
Ia rechte slappe Gans,
Die soo een goede kans
Laet heen passeeren.
Als ons 't gheluck werdt aengepresen
Soo moet men niet na-latigh wesen.
6.
Hoor, wat een loose praet!
Maer ghy, die vaster gaet,
Mijn Ziele mijdet quaet,
En wilt eens gissen
Wat onsen loon sou zijn:
Ick denck, de Helsche pijn,
En Godes soet aenschijn
| |
[pagina 64]
| |
Te moeten missen.
Helaes! van Godt te zijn verschoven,
Gaet alle smert en pijn te boven.
7.
Al is den Appel roodt
En schoon, ten is geen noodt,
Want siet, het is de Doodt
Indien ick eete:
Dit doet my teghen staen,
En alle lust vergaen,
Maer als ick denck daer aen
De eerste bete:
En alle smaeck werdt my benomen
Wanneer my die ghedachten komen.
8.
Ick hebbe van den vloeck,
Met naerstigh ondersoeck,
Ghelesen in het Boeck
Van Godes Wetten:
Daerom, wat my gheschiedt,
Dat quaedt en doen ick niet,
Dewijl het Godt verbiedt
In sijn ghesetten.
Hy seyt, ja dreyght ons menighwerven;
Soo ghy dat doet soo sult ghy sterven.
9.
Sal ick dan zijn soo sot,
Dat ick van mijnen Godt
Sou gaen, en loopen tot
Den Helschen Koningh?
En geven 't eeuwigh licht,
Dat aengenaem ghesicht,
Aen 't ysselijck ghesicht
Van Plutos wooningh,
Om eeuwigh daer te legghen branden,
Met oock-geween, gekners der tanden?
| |
[pagina 65]
| |
10.
Neen, Joffrou-wellust, neen,
Ick wil dien wegh niet heen
Die af-gaet na bene'en,
En leydt ter Hellen:
V praet heeft weynich slots,
Ick blijf al even trots,
Want eene stercke Rots
Is niet te vellen,
Sy schroomt gheen windt, noch Zee met allen
Hoe krachtigh dats' haer over-vallen.
11.
Ick ben niet meer bedeest,
Gelijck ick was bevreest,
Eer my des Heeren Geest
De handt quam bieden;
Die is een kloecken Helt
En past op geen ghewelt,
Wie hem daer teghen stelt
Moet schandigh vlieden:
Ick stel op hem al mijn vertrouwen,
En sal met hem het veldt behouwen.
C. P. Rhijnenburgh. 't Is noyt te degen. |
|