Medenblicker scharre-zoodtje
(1650)–Hendrick Jansz. Prins–
Auteursrechtvrij
[pagina 48]
| |
Stemme: Poliphemus aen de strande, &c.1.
HEer, hoe snel vergaen de Iaren,
Als de baren
Snedigh volgen op malka'er:
Soo is nu dit Iaer verscheenen,
En verdweenen
Als of 't noyt gheweest en waer.
2.
Als de pijlen van de Boghen,
Af-gevloghen,
Schielijck dringhen door de lucht;
Even soo, ja noch veel snelder,
Tien-mael felder,
Is de tijdt in hare vlucht.
3.
Hebben wy geen vrucht ghesneden
't Jaer voor-leden,
Die voor Gode mach bestaen:
Laet ons nu met alle krachten
Vlijtigh trachten,
Dat wy beter ganghen gaen.
4.
Siet eens, dat in d'aerd' besturven
Scheen verdurven,
| |
[pagina 49]
| |
Sal haest komen voor den dach,
Aenghenamer dan te vooren,
Nieu-ghebooren,
En veel schoonder als het plach.
5.
Laet ons met dees' nieuwe tyen
Ons oock vlyen,
Om te werden jongh en nieu:
Alle boosheyt van ons legghen,
En gaen segghen
's Werelts ydelheydt Adieu.
6.
Dat wy namaels niet en klaghen,
Want de daghen
Zijn gaer weynigh, boos en kort.
Denckt, hoe menigh in het bloeyen,
En het groeyen
Van sijn Ieucht, geslaghen wordt.
7.
Al hoe moedigh wy nu schijnen,
Sonder quijnen,
Sonder letsel, sonder pijn,
Wie weet, of wy met malkander,
Tot het ander
Iaer, op aerde sullen zijn?
8.
Ia, dat niet en is t'ontvlieden,
't Kan geschieden,
Morghen eer de Sonnen rijst,
Dat de Wormen, dat de Pieren,
En meer dieren,
Van dit lichaem zijn ghespijst.
9.
Siet my aen, al ben ick heden
Fris van leden,
Als een varsch ontloocken Roos,
| |
[pagina 50]
| |
Eer het swart de Landen decket,
En betrecket,
Kan ick legghen ziele-loos.
10.
Dus, al staet u Hof vol Bloemen,
Wilt niet roemen,
Want oock op een koude nacht
Kan haer luyster, en haer brallen,
Neder-vallen,
En haest zijn tot niet gebracht.
11.
Soo onseecker is het leven
Ons gegheven,
Dat wy weten niet met al,
Op wat uyr, of tijdt, de Koningh
Onse wooningh
Van het licht berooven sal.
12.
Dat wy daerom onse saecken
Vaerdigh maecken.
Waecken, dat wy onverdacht
Niet en werden wegh-genomen,
Als hy komen
Sal, in d'eerst' of tweede wacht.
13.
Hoe de sorgheloose Maeghden
Haer beklaeghden,
Doe men haer niet in en liet,
Kan men dencken uyt de woorden,
Die sy hoorden,
Segghend'; Ick en ken u niet.
14.
Om dit onheyl niet te wachten,
Laet ons trachten
Dat altijdt de Lampe brandt:
| |
[pagina 51]
| |
Dat wy moghen met de Wijse,
Eenen prijse,
Krijghen in ons Vaderlandt.
15.
Dit wil ons de Heere gunnen,
Dat wy kunnen
Staende blijven met malka'er:
Sijnen Geest wil met ons wercken,
En verstercken
Onsen Geest, in 't Nieuwe-Iaer.
C. P. Rhijnenburgh. |
|