De uitspraak van het Middelnederlands
als onze aa; i, ye, y en ij = ie.ae (soms ook ai, ay of aij) klinkt ie = eveneens ie (min of meer als tweeklank ië); ei, ey, eij = ei of ee. oi, oy, oij = oo.
oe = soms onze oe, soms oo (dit blijkt dikwijls uit het rijm). u, ui en uy = uu.
De uitspraak der medeklinkers is ongeveer gelijk aan de onze. Qu staat voor de verbinding kw, quene = kwene. sc. (bijv. scat) = sk of sch. De uitgang -gie wordt als in het Frans uitgesproken. De samenvoeging van pers. voorn.w. en werkwoord is heel gewoon bijv.: pluctic = plukte ik; dit geldt ook voor het: thooft = het hoofd, opt = op het.
De ontkenning gaat gepaard met ne of en (ne niet, ne nooit enz.), dat eveneens kan versmelten met lidwoorden ten is = het en is. Dit ne of en kan echter ook hem betekenen: als sine vroeg = toen zij hem vroeg.
Hetzelfde woord vindt men dikwijls op verschillende manieren geschreven: graen - greyn; haar - hoer; rinc - rinck, enz.
De spelling van een bepaald woord is in het Middelnederlands dus zeer uiteenlopend en dikwijls verwarrend (vergelijk hiermede ook de zeer verschillende schrijfwijze van familienamen) doch men bedenke, dat het gesproken woord lang zo vreemd niet is als het geschrevene.
Auteursrecht onbekend