J. van Wageningen
J. van Wageningen is de schuilnaam van een Joodse leraar, wiens jonge vrouw door de Duitsers was weggevoerd. Eenzaam achtergebleven en spoedig ondergedoken schreef hij een aantal gedichten, waarin hij uiting gaf aan zijn gevoelens: hoop, die steeds geringer, vrees die steeds groter werd. Terecht: zij was dadelijk na haar aankomst in het uitroeiingskamp Sobibor gedood. Een aantal van deze gedichten verscheen na de oorlog onder de titel ‘Orpheus en Ahasverus’.