De werken. Deel 23. Brieven aan Cd. Busken Huet 1870-1874

XXXVI
Amsterd., 13 Feb. 1872.

Lieve Vriend!

De Bosbooms zijn Zaturdag vertrokken - wij hebben sints van de vermoeijenissen uitgerust.

Donderdag-avond bragten wij genoegelijk met Mijnheer en Mevrouw Hasebroek door - Haes was prettig en de Den zeer natuurlijk.

Vrijdag dineerden wij zamen in het Amstel Hôtel en gingen toen koffij drinken in de nieuwe Groote Club op den Dam, vroeger de winkel van Heijman. Heeft deze of gene illustratie U misschien op het gebouwtje een blik gegund? met schijnbaar zware muren van louter stucco-steen - met een paar balcons door ijzeren staven gedragen, door stucco steen gemasqueerd, met een boogvormig venster in het midden, geflankeerd door wat de Engelschen loopholes noemen? Het curieuste is het torentje waaraan Van den Brink en Gosschalk zich bezondigd hebben, tegenover den fraaijen koepel die het Oude Stadhuis waardig bekroont. Die gekheid maakt geestig wie men anders geen geest zou hebben toegekend. Luttel tijds voor zijn dood reed de arme hartlijder M. (weleer een onzer wethouders, die U misschien als de vriend van den père noble Burdet nog heugt) over den Dam en ofschoon anders met weinig fantasie bedeeld, ontvlamde er in hem een vonkje bij het opkijken. Hij verbeeldde zich dat het den koepel van Van Campen verveelde langer altijd stil te staan, daar zwaaide zij in de lucht de zuil der Eendragt om en kwam weer statig

[p. 128]

neer op haar plaats - maar waar was het torentje? - Spoorloos verdwenen, arm ding!

De koffij had niets van het délicieux breuvage, 't geen wij onder zeker houtje genoten - en ofschoon Groote Club Restauration Robeck, witte persico was er niet - roode, enkel roode.

Toen togen wij, verbeeld U met de deftige romancière, naar Boas en Judels, thans directie Victor Driessens en zagen

99 Beesten en 1 Boer en
In mijn armen, Carambol!

Als ik ooit bekeerd worde tot de spreuk van Swift Vive la Bagatelle, dan abonneer ik mij in dat theater.

Mevrouw Bosboom was letterlijk moe van het lagchen, en wij deden de Drie Jongens van de Brandspuit gaarne cadeau.

Ch. Boissevain heeft mij verteld, dat De Veer zich tot het Handelsblad had gewend, om zich over Uwe stoutigheden te beklagen³. De Redactie hoorde hem aan, ‘maar bedenk dan toch, Mr. De Veer! dat Uwe overdrijving van het sentimenteele prise gaf.’

Kranke troost!

Sedert blijkt de man van het stevig gebindte bij het Vaderland open oor te hebben gevonden. Als er eenige handigheid in zijn antwoord is, dan schuilt deze daarin, dat hij het niet slechts voor den lijkenbidder bij Moerke, dat hij het ook voor Kappipo, Van Houten en Fransen van de Putte opneemt.

Toujours un peu de vérité etc., de maatschappij ten Uwent, de wereld om U heen inspireert tot nog toe niet.

Ik zal de laatste zijn er mij over te beklagen, zoo Gij in de onze zooveel belang blijft stellen, als de opstellen over Jacob Geel¹ aan den dag brengen. Gij zult door de toezending van Wolters supplement² hebben gezien, dat ook hier het weglaten der voorrede enz. geen genade vond. Uw wenk over

3 De titel van het bedoelde artikel van Cd. B.H. tegen H. de Veer was: De School der vrouwen, of: is 't wonder dat hij dol werd. (Java-Bode, 22 en 23 Dec. 1871).

1 Sedert opgenomen in Litt. Fant. en Krit. dl. X.

2 Op zijn uitgave van Onderzoek en Phantasie. 1871.

[p. 129]

het voorbijschieten van het doel in den uitval tegen de romantiek, schijnt mij volkomen juist, het gansche stukje heeft mij veel genoegen gedaan. Doorenbos zag te veel, zag schier alleen den filoloog. Er is eene Nemesis, ook voor Geel, hij wilde niet uitgeluid worden en nu moet hij zich met een biograaph als Wolters vergenoegen.

Ik heb heden-ochtend mijn tijd verpraat met Schaepman over Uw Lidewyde. Beijers, de Utrechtsche boekverkooper, had hem verzekerd, dat een tweede druk ter perse ging. Ik betuigde hem, het niet te gelooven, dat Ge dit zoo mir nichts dir nichts goed vinden zoudt - en tijd om over te werken, hoe zoudt Ge dien vinden? Hetzij daarmede zooals het wil, de appreciatie van het boek door Schaepman heeft mij veel genoegen gedaan, hij erkende de portée ten volle, al had overhaasting belet, die voor de meesten duidelijk te doen worden

Gij ontvangt met deze mail eenige April-prullen, door Groen geprezen! Och, die taktiek van een politicus: Alberdingk Thijm¹ houdt zich cordaat, maar toch kon de man zich ook het gedrag van Nuyens en de Tijd verklaren.

Ja, welk zwenken kan men zich dat niet!

Netje X. is geëngageerd met een jongmensch, H.S. Ik ken Netje's beau niet, maar ik hoop voor haar, dat hij van zijn vader niets zal hebben geërfd dan 's mans geld. Want de oude Heer S., die onder den pseudoniem van Michiel Adriaan schreef, was nog minder beminnelijk dan de respectabele patroon van dien naam in den kring van Clarissa Harlowe.

Lieve hemel! roept Mevrouw Huet uit, welke contrasten, Netje en Clarissa.

Maar de kruijer wacht op de brieven en bovendien als Uw verhuizen U niet verontschuldigde, had ik lang La Bruyère's

1 De Katholieken waren het oneens over de vraag of zij al dan niet zouden deelnemen aan de Aprilfeesten: Alberdingk Thijm stond aan het hoofd der niet-deelnemers.

[p. 130]

laatste middel moeten beproeven, celui de ne plus écrire.

Troost U over de warmte ten Uwent, na een paar dagen bedriegelijk lenteweder hebben wij noordoosten wind en guren graauwen hemel.

Alles liefs van ons beiden aan Mevr. en Gideon.

de Uwe.