De werken. Deel 23. Brieven aan Cd. Busken Huet 1870-1874

VII
Amst., 8 Maart 1870.

Lieve Vriend!

Verleden Vrijdag-avond ontving de Redactie van de Nieuwe Rott. Courant de berigten van Java, 25 Januarij, - Zondagmiddag ontvingen wij aan tafel de Java-Bodes, - Maandagochtend Uw brief - ziedaar Brindisi-Marseille-Triest!

Je croyais la bourrasque passée; comme je me trompais. Vóór alle antwoord roep ik U toe: rien de trop! Ik heb mij altijd gevleid Mevrouw Huet belangstelling in te boezemen, maar dat die zoo ver gaan zou, als in het medegedeelde gesprek, je ne m'en flattais pas. Ik vrees, dat Ge met een ongeneeslijken patient te doen hebt, want noch de groote pillen, Uw voorvorigen brief, noch deze, doen de gewenschte werking. Al zoudt Gij het hem met lepeltjes, dag aan dag, voorzigtiger ingeven, hij kan er maar niet toe komen, zich diets te maken, dat hij op zijn leeftijd geen oordeel meer

[p. 29]

hebben mag, zonder dadelijk iets beters voor het gelaakte in de plaats te stellen.

Andere punten, verschil van zienswijze betreffende, laat ik voor het oogenblik liever rusten. Ik ben openhartig, misschien te openhartig geweest in mijne vroegere mededeelingen, allerminst intusschen om U daardoor te grieven. Onze briefwissel gedurende het eerste jaar, getuigt, dat Gij er dit doel toen noch in zaagt, noch in zocht, - die beschouwing zal, hoop ik, weder de Uwe worden.

Het is niet op mijn verlangen, dat U, met deze mail, de jongste aflevering van Van Vloten gewordt. De uitgever, Von München, geloof ik, zond mij het boekske, met verzoek van Prof. v. Vloten, dit dadelijk op te zenden. Ik vond het te belagchelijk, Van Vloten te verwittigen, dat in Uwe tegenwoordige stemming dat opstel meer kwaad dan goed zou doen. Laissons passer la bourrasque.

Tot over Allard Pierson toe, moet ik het ontgelden dat de wind uit een anderen hoek waait.

Modern, of het moderne gezeur te boven, - boeken schrijvende, of zwijgende, dewijl de inspiratie niet komen wil, - bleef ik prijs stellen op karakter, - en het is de bevestiging mijner opinie over den Allard van 1865 door den Allard van 1870, die mij tegen hem inneemt, die, had ik een opvoeder te kiezen, hem uitsluiten zou. Ben ik daardoor ‘een geboren predikant,’ het is een leelijke kwaliteit te meer, die Ge in mij ontdekt.

Tot de ligtgeraakten behoor ik intusschen niet, vlei ik mij, mais qui sait si je ne me trompe pas derechef? Hierbij gaat het vervolg van No. 3 der stukjes over Björnstjerne Björnson; om niet weder in het zwak der fragmenten te vervallen, zet ik die leelijke dingen toch voort. Hoe der auteurs eigenliefde met de jaren toeneemt!

Wij hadden in de eerste dagen dezer maand het liefelijkste

[p. 30]

lenteweder, de dames legden het bont ter zijde, de heeren trokken de mi-saison aan, 56 à 60% Fahrenheit. Maar de vergissing der natuur duurde niet lang. De wind liep weêr Noord, de oude guurheid steeg weder ter troon. Sedert gister is regen aan de orde van den dag, maar hoe lang zal het nog duren, eer bij deze zich

Meimaands zoele luchtverwarming

voegt?

Een April, als toen Gij hier de Tentoonstelling van bloemen kwaamt bezigtigen, is zoo zeldzaam. Waar zijn die dagen?

Weest er van ons beiden niet minder hartelijk om gegroet.

de Uwe.